ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਇਕ ਤਾਰ ਦਿਲੋਂ ਕੱਢ ਕੱਢ ਕੇ ਮਛਹਿਰੀ ਬਣਾ
ਉਪਰ ਪਾਈ ਏ, ਤੇ ਦੇਖ, ਆਪ ਟੱਕ ਲਾਕੇ
ਮਛਰਾਂ ਤੋਂ ਰਖਵਾਲੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਖੜਾ ਏ।
[ਚੰਦਰ ਕਲਾ ਚੰਬੇਲੀ ਨੂੰ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਏ]
ਬ੍ਰਿ:-(ਪਸਿੱਤੇ)ਚੰਬੇਲੀ ਬੜੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਏ।
ਕਾ:-ਆਹ ਹਾ!ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਮਛਹਿਰੀ ਪਾੜੀ ਏ।
ਚੰ:-ਤੇ ਮੋਤੀਆਂ ਦੀ ਭੇਟ ਤੈਨੂੰ ਕੀਤੀ ਏ।
ਕਾ:-ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਵਜ਼ੀਰ ਦਾ ਵੀ ਆਦਰ ਹੋਂਦਾ
ਏ ਨਾਂ।
ਚੰ:-ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਦਾ ਤਾਜ ਏਂ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਜ ਦਾ
ਬੜਾ ਮਾਣ ਏ। ਦੇਖ! ਓਹ ਲਤਾ ਫੁੱਲਾਂ
ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਨਾਲ
ਕੈਸੀ ਲਿਪਟੀ ਹੋਈ ਏ।
ਕਾ:-ਇਹ ਤਾਂ ਚੰਦ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਚਲਾਕੇ ਲਪਟਾਈ
ਏ, ਥੋੜੇ ਚਿਰ, ਨੂੰ ਤੂੰ ਵੀ ਏਸੇਤਰ੍ਹਾਂ ਮਿਲੇਗੀ।
ਸਾੜਾ ਨਾ ਕਰ!
ਚੰ:-ਠੱਠਾ ਨਾ ਕਰ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਹਡ-ਬੀਤੀ ਦਸਨੀ ਏਂ।
ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਿਲਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ।
[ਚਾਨਣੀ ਦੇ ਬੂਟੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਦੀਆਂ ਹਨ]
ਕਾ:-ਚਾਨਣੀ ਤੇਰੇ ਚੇਹਰੇ ਨਾਲ ਕੈਸੀ ਖਿੜੀ ਏ।
ਚੰ:-ਤੇਰਾ ਚੰਦ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਜੁ ਹੋਇਆ। ਵਾਹ,
੫.