ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ, ਠੀਕ ਏ ਕੁੱਝ । ਜਨਕ ਨੇ ਗੱਲ ਦਾ ਰੁਖ ਮੋੜਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ।
"ਨਹੀਂ ਹੁਆ ਤੋਂ ਹੋ ਜਾਏਗਾ। ਪਰ ਹਮ ਨੇ ਉਸ ਸੇ ਕਿਆ ਲੇਨਾ ਦੇਨਾ ਹੈ ।" ਮਲਕ ਨੇ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹੀ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ।
ਫੇਰ ਇਹ ਖੁਸ਼ੀ...
"ਹਾਂ...ਹਾਂ...ਸਭ ਬਤਾਊਂਗਾ । ਪਰ ਪਹਿਲੇ ਤੁਮ ਹਮਾਰੀ ਏਕ ਬਾਤ ਮਾਨੋ...ਮਾਨੋਗੀ ਨਾ ?" ਜਨਕ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਟੋਕਦਿਆਂ ਮਲਕ ਬੜੀ ਅਧੀਨਗੀ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ।
“ਪਹਿਲੇ ਦਸੋ ।
"ਨਹੀਂ ਪਹਿਲੇ ਵਾਅਦਾ ਕਰੋ । ਮਾਨੋਗੀ ਨਾ, ਮਲਕ ਨੇ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਲੈ ਘਟਦਿਆਂ ਆਖਿਆ ।
"ਊਂ ਹੂੰ, ਪਹਿਲੇ ਦਸੋ ।”
‘‘ਪਹਿਲੇ ਵਾਅਦਾ ।
“ਫੇਰ ਦਸਗੇ ?
“ਜ਼ਰੂਰ ।
"ਦਸੋ ਫਿਰ ।
“ਮਾਨੋਂਗੀ ?
“ਵਹਿਦਾ ਜੋ ਕੀਤਾ ਏ ਮੰਨਾਂਗੀ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ? ਸ਼ਰਾਰਤ ਭਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਮਲਕ ਵਲ ਤਕਦਿਆਂ ਜਨਕ ਬੋਲੀ ।
ਮਲਕ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁਪ ਚਾਪ ਜਨਕ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਲ ਤੱਕਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫੇਰ ਉਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹਥ ਰਖਦਿਆਂ ਬੋਲਿਆ : "ਜਾਨ ਆਜ ਤਮ ਹਮੇਂ ਅਪਨੇ ਹਾਥੋਂ ਸੇ ਜਾਮ ਦੇ ਤੇ...
"ਹੈ।" ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਜਨਕ ਦਾ ਮੁੰਹ ਅੱਡਿਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚਿਤ ਚੇਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
"ਦੇਖੋ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ, ਤੁਮ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਚੁਕੀ ਹੈ।" ਮਲਕ ਆਪਣੀ ਜਿਤ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਹੁਣ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
ਮਲਕ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਾਮੇ ਹੇਠੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋਤਲ ਕੱਢ ਜਨਕ ਵਲ
੪੬