________________
ਜੌਹਰ ਖਾਲਸਾ (੧੩੫) ਉ ਖਾਂ ਅਬਦੁਲ ਸਮੁੰਦ ਦੁਜਾਨੇ ਵਾਲਾ ਬੈਜ਼ ਤਲਬ ਪਟੌਦੀਆਂ ਆਨ ਅਗੇ ਦੀ ਨੂੰ ਇਸਮਾਈਲ ਬਹਾਦਰ ਗੜੇ ਵਾਲਾ ਆਣ ਡਟਿਆ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਅਗੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅਲਪੁਰ ਤੇ ਕੋਟਲੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਗੱਡੇ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਨਸ਼ਾਨ ਅਗੇ ਨੂੰ ਫਰੀਦਾ ਬਾਦੀਏ ਹੋਰ ਰਈਸ ਕਈ ਕੱਠੇ ਹੋ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਅਗੇ ਚਲ ਝੱਜਰੋਂ ਭੀ ਇਮਦਾਦ ਆਈ ਆ ਸਿੰਘ ਭੀ ਫਤਹ ਗਜਾਨ ਅਗੇ ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਮਾਰੂ ਵੱਚ ਪਏ ਲੜੇ ਨਿਕਲ ਮੈਦਾਨ ਜਵਾਨ ਅਗੇ ਨੂੰ ਪਰ ਮਾਰ ਖਾਣੀ ਡਾਢੀ ਖਰੀ ਔਖੀ ਸਿੰਘ ਲਗੇ ਤੇਗਾਂ ਖੜਕਾਨ ਅਗੇ ਨੇ ਥੋਹੜੀ ਮਾਰ ਖਾ ਕੇ ਸੁਲਾ ਕਰ ਲਈ ਹਾਰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਨ ਅਗੇ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਨਜ਼ਰ ਨਿਆਜ਼ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਤੂਫਾਨ ਲੰਘਾਨ ਅਗੇ ਹੋਰ ਇਲਾਕੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਹ ਨਹਿਰ ਅਤੇ ਜਮਨਾ ਨਦੀ ਅੰਦਰ ਦੇਸ ਝਣ ਕੇ ਸਿੰਘਾਂ ਹਿਲਾ ਦਿਤਾ , ਨੂੰ ਰੋਹਤਕ ਅਤੇ ਗੁਹਾਣਾ ਤੇ ਜਾਗੋਟਾ ਫਰਖ ਨਗਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫਿਰਾ ਦਿਤਾ ਨੂੰ 3 ਫਰਖ ਨਗਰੀਏ ਕਰਮ ਨਗਾਰ ਤਾਈਂ ਮੁਸੇ ਖਾਂ ਦੇ ਤਾਈਂ ਰੁਵਾ ਦਿਤਾ । ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜੰਗ ਕਰਕੇ ਪੈਰੀਂ ਆਣ ਡਿਗੇ ਮਾਰ ਖਾਲਸੇ ਨੇ ਚਾਉ ਲਾਹ ਦਿਤਾ । ਤੇ ਹੱਲਾ ਜਾਇ ਨਜ਼ੀਬਾਬਾਦ ਕੀਤਾ ਖਾਂ ਨਜ਼ੀਬ ਦਾ ਖੌਫ ਗਵਾ ਦਿਤਾ ਹੈ। ਨੂੰ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿਰ ਦੇਸ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ, ਸਿੰਘਾਂ ਆਪਣਾ ਮਾਂ ਬੈਠਾ ਦਿਤਾ ਹੈ ਵਾਕ ਕਵੀ . * ਕਈ ਮਾਹ ਸਿੰਘਾਂ ਕੀਤਾ ਇਹ ਦੌਰਾ ਵਡੇ ਖਾਨ ਅਮੀਰ ਰੁਵਾਇ ਭਾਈ ਕੋਈ ਨੂੰ ਕੋਈ ਅੜਿਆ ਦੇਸ ਦੇ ਵਿਚ ਨ ਸੀ ਦਮ ਚੰਮ ਦੇ ਖੂਬ ਚਲਾਇ ਭਾਈ ਧਨ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹੀ ਪਾਸ ਸਿੰਘਾਂ ਫਿਰਨ ਨਾਲ ਵਹੀਰ ਲਦਾਇ ਭਾਈ ਨੂੰ ਨੂੰ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਵਿਚੋਂ, ਸਿੰਘ ਲੈ ਗੱਫਾ ਖੁਲਾ ਦੇਸ ਵਲੇ ਆਇ ਜਾਇ ਭਾਈ ਤੋਂ ਹਿੱਸਾ ਆਪ ਦਾ ਘਰੀ ਪੁਚਾਇ ਜਾਂਦੇ ਫੇਰ ਆਂਵਦੇ ਹੋਰ ਸੁਣਾਇ ਭਾਈ ਨੂੰ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਵਾਜਾਈ ਰਹੇ ਲੱਗੀ ਮਾਯਾ ਦੇਂਵਦੇ ਪਿਛੋਂ ਪੁਚਾਇ ਭਾਈ ਨੂੰ ਪਰ ਫੇਰ ਭੀ ਦਲ ਦੇ ਨਾਲ ਤਦੋਂ ਸਾਮਾਨ ਹੋਯਾ ਬੇ ਬਹਾਇ ਭਾਈ ਨੂੰ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਭਾਰ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘਾ ਲਏ ਮਾਯਾ ਨੇ ਜਾਲ ਫਸਾਇ ਭਾਈ ਨੂੰ ਸਿਮਰੁ ਦੀ ਬੇਗਮ ਫਰੁਖ ਨਗਰ ਵਰਗੇ ਲੁੱਟੇ ਪਰਗਣੇ ਜਾਂ ਰੁਖ ਸਰਧਨੇ ਵੱਲ ਰੁਖਾਯਾ ਸੀ ਤੇ +ਇਹ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਅੰਤ ਸਿੰਘਾਂ ਤੋਂ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲਈ । 99& a 8 %D8 %Bਦ ਬਲਾਂ ਤੋਂ
