________________
ਜੌਹਰ ਖਾਲਸਾ (੨੫੧) аккккккккк со ਰੋਜ਼ ਸੈਂਕੜੇ ਪਿੰਡ ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦੇ ਨਵੇਂ ਵੱਸਣੇ ਦਾ ਕਿਤੇ ਅਹਾਰ ਕੋਈ ਵਾੜੇ ਵਲਕੇ ਲੋਕ ਗੁਜ਼ਰਾਨ ਕਰਦੇ ਬਹਿੰਦੇਮਹਿਲ ਭੋਮਾ ਉਸਾਰ ਕੋਈ ਨੂੰ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਛੁਪਾ ਕੇ ਲੋਕ ਰੱਖਣ ਦਿਨੇ ਦਿਸਦੀ ਫਿਰਦੀ ਨਾਰ ਕੋਈ *ਾਨੇ ਦਾਣਿਆਂ ਦੇ ਲੋਕ ਦੱਬਦੇਂਦੇਗੱਲਾ ਰੱਖਦੇ ਜਮਾਂ ਕਰ ਜ਼ਾਹਰ ਕੋਈ ਲੋਕ ਲੁੱਟੀਦੇ ਹੋਇ ਕੰਗਾਲ ਗਏ ਰਿਹਾ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਕੋਈ ਨ । ਤੇ ਭੇਡ ਬੱਕਰੀ ਗਉ ਤੇ ਬੈਲ ਚੁਣ ਕੇ ਖਾਧੇ ਗਿਲਜਯਾਂ ਸੁਣੇ ਪੁਕਾਰ ਕੋਈ ਲੋਕ ਅੰਨ ਖੁਣੋਂ ਭੁੱਖੇ ਮਰ ਰਹੇ ਰੱਜ ਖਾਂਵਦਾ ਅੰਨ ਪਰਵਾਰ ' ਹੋਯਾ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸੱਤਯਾਨਾਸ ਭਾਰਾ ਆਣ ਬਹੁੜਿਆ ਭੀ ਮੱਦਦਗਾਰ ਕੋਈ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿੰਘi ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਏਸ ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਖਾਂਵਦਾ ਖਾਰ ਕੋਈ ਨ । ਕ ਵਾਕ ਕਵੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੋਸ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਲਿਆ ਠਾਣੇ ਕਾਬਲੀ ਮਾਰ ਉਠਾਇ ਸਾਰੇ ਹੈ ਸੰਮਤ ਚੌਤੀਵੇਂ ਤੋਂ ਆਇ ਕਾਬਲੀਨ ਸਿੰਘਾਂ ਅਪਣੇ ਤਹਿਤ ਬੈਠਾਇ ਸਾਰੇ । ਮਿਸਲਦਾਰ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਫੜਯਾ ਫੜ ਖਾਨ ਅਮੀਰ ਨਿਵਾਇ ਸਾਰੇ ਵੀ ਸਿੰਘ ਰਾਜ ਹੋ ਗਿਆ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਤਲਕੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਵੰਡਾਇ ਸਾਰੇ ਹੈ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਦਾ ਕਾਲ ਬਰਖਾ ਹੋਈ ਉਨਤਾਲੀਏ ਵਿਚ ਕੋਈ ਨ ਲੋਕ ਵੇਖਕੇ ਰੰਗ ਘਬਰਾਇ ਗਏ । ਨੂੰ ਚਯਾ ਚਾਲੀਆਂ ਸਾਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਬੱਦਲ ਕਿਧਰੇ ਮੁੰਹ ਛੁਪਾਇ ਗਏ । ਦਾਣਾ ਹਾੜੀ ਦਾ ਕਿਧਰੇ ਹੋਯਾ ਕੋਈ ਨਾਬੁਰੇ ਸਾਉਣੀ ਦੇ ਰੰਗ ਭੀ ਆਇ ਗਏ । ਕਣੀ ਪਈ ਨ ਕਿਧਰੇ ਦੇਸ ਅੰਦਰ ਗਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਛਾਇ ਗਏ । ਨੂੰ ਮਾਲ ਮਰਨ ਲੱਗੇ ਭੁੱਖੇ ਬਿਨਾਂ ਚਾਰੇ ਢਿੱਲ ਰੁੱਖ ਦਰਖਤ ਖੁਵਾਇ ਗਏ ਨੂੰ ਪਿਆ ਕਾਲ ਆ ਦੇਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਭਾਰਾ ਜਾਲ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਿਛਾਇ ਗਏ । ਨੂੰ ਦਾਣਾ ਪੱਠਾ ਨ ਢੰਡਯਾਂ ਕਿਤੇ ਮਿਲਦਾ ਭਾਗ ਦੇਸ ਦੇ ਬੁਰੇ ਲਿਖਾਇ ਗਏ ਕੁਰਬਲਾਟ ਪੈ ਗਿਆ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘਾ ਚਿਹਰੇ ਗਮਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੁਮਲਾਇ ਗਏ ਤਥਾ ਡਾਢੀ ਤੰਗ ਹੋਈ ਦੁਨੀਆਂ ਆਨ ਭਾਰੀ ਬੰਦੇ ਬੰਦਯਾਂ ਦੋ ਤਈਂ ਖਾਨ ਲੱਗੇ ਨੂੰ ਪੱਠਾ ਢੰਡਯਾਂ ਕਿਤੇ ਨ ਹੱਥ ਆਵੇ ਦਾਣੇ ਸੋਰ ਰੁਪਯੇ ਵਿਕਾਨ ਲੱਗੇ ਨੂੰ ਲੋਕ ਛਿਲ ਕੇ ਖਾ ਖਤ ਗਏ ਮੁਰਦਾਰ ਖਾ ਝੱਟ ਲੰਘਾਨ ਲੱਗੇ ਦਾਨੇ-ਲੋਕ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਖੂਹ ਕੱਢ ਕੇ ਦਾਣਿਆਂ ਦੇ ਭਰ ਛੱਡਦੇ ਸਨ, ਤਾਂਕਿ , ਗਿਲਜ਼ਯਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨ ਲੱਗੇ । ਪਾਮਾਰੀ ਹੈਰੀ ਦਾ
