ਸੀਨ-4
ਓਹੀ-ਮਹਿਲ ਦਾ ਸਮਾਰੋਹੀ ਕਮਰਾ।
{ਦਾਅਵਤ ਸਜੀ ਹੋਈ ਹੈ}
{ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਮੈਕਬੈਥ, ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ, ਰੌਸ, ਲੈਨੌਕਸ, ਲਾਟ ਸਾਹਿਬਾਨ ਅਤੇ
ਸਹਾਇਕ}
ਮੈਕਬੈਥ:ਦਰਜੇ, ਰੁਤਬੇ ਦਾ ਪਤੈ ਤੁਹਾਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਆਸਨ ਮੱਲੋ:
ਅੱਵਲ ਤੋਂ ਆਖਰ ਤੀਕਰ, ਸਭ ਨੂੰ ਨਿੱਘੀ ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ।
ਲਾਟ ਸਾਹਿਬਾਨ :ਧੰਨਵਾਦ ਮਹਾਰਾਜ ਅਧਿਰਾਜ!
ਮੈਕਬੈਥ:ਫਿਰ, ਤੁਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਸੰਗਤ ਕਰਨੀ, ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਮਸਕੀਨਾਂ ਵਾਂਗੂੰ।
ਜਲਵਾ ਅਫਰੋਜ਼ ਸਿੰਘਾਸਨ ਉੱਤੇ, ਮਲਿਕਾ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਅਸਾਡੀ;
ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਪਰ ਕਹਾਂਗੇ ਉਹਨੂੰ, ਜੀ ਅਇਆਂ ਨੂੰ ਕਹੇ ਤਹਾਨੂੰ।
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਮੇਰੀ ਤਰਫੋਂ ਕਰੋ ਐਲਾਨ:-
ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਤੋਂ ਆਖਾਂ, ਕੁੱਲ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਜੀ ਅਇਆਂ ਨੂੰ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਵੇਖੋ, ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਤੋਂ, ਧੰਨਵਾਦ ਉੁਹ ਕਰਨ ਤੁਹਾਡਾ।-
ਦੋਵੇਂ ਧਿਰਾਂ ਬਰਾਬਰ ਹੋਈਆਂ: ਫੜੀਂ ਤਰਾਜ਼ੂ ਮੈਂ ਬੈਠਾਂ ਵਿਚਕਾਰ।
{ਕਾਤਲ-1 ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ}
ਰੱਜ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਾਣੋ ਮਿਤਰੋ! ਗਲਾਸੀ ਫੌਰਨ ਗਰਦਸ਼ ਕਰਨੀ ਮੇਜ਼ ਦੁਆਲੇ।-
(ਕਾਤਲ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਤੇ)-- ਰੱਤ ਲੱਗੀ ਆ ਮੂੰਹ ਤੇ ਤੇਰੇ।
ਕਾਤਲ:ਬੈਂਕੋ ਦਾ ਹੀ ਲਹੂ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਗਾ ਅੰਦਰ ਆਇਆ ਉਹਦੇ ਨਾਲੋਂ। ਚਾੜ੍ਹ ਤਾ ਗੱਡੀ?
ਕਾਤਲ:ਜੀ ਸਰਕਾਰ! ਗਲ਼ ਓਸਦਾ ਧੌਣੋਂ ਲਾਹ ਤਾ। ਇਹ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਗਲ਼-ਕਟੀਅਨ ਦਾ ਤੂੰ ਉਸਤਾਦ: ਐਪਰ ਉਹ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ,
ਜਿਨ ਫਲੀਐਂਸ ਦਾ ਗਲ਼ ਵੱਢਿਆ: ਇਹ ਵੀ ਜੇ ਤੂੰਹੀ ਹੈ ਕੀਤਾ,
ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਮਿਸਾਲ ਨਹੀਂ।
ਕਾਤਲ:ਮਹਾਰਾਜ ਅਧਿਰਾਜ ! ਫਲੀਐਂਸ ਤਾਂ ਸੀ ਬਚ ਨਿੱਕਲਿਆ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਫਿਰ ਤਾਂ ਮੁੜਕੇ ਦੌਰਾ ਪੈਣੈ : ਵਰਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਠਾਕ ਸੀ;
ਮਰਮਰ ਵਾਂਗ ਸੀ ਪੂਰਾ ਸਾਲਮ, ਪੱਕਾ, ਠੋਸ ਚੱਟਾਨ ਜਿਹਾ;
ਏਨਾ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਵਿਆਪਕ ਏਨਾ, ਹਵਾਬੰਦ ਪ੍ਰਬੰਧ ਜਿਹਾ;
ਐਪਰ ਮੈਂ ਹੁਣ ਕੋਠੀ ਲੱਗਾ, ਡੱਕਿਆ ਜੇਲ੍ਹ ਦੀ ਚਾਰਦੀਵਾਰੀ,
ਡਰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਸ਼ੰਕੇ ਪੀਂਦੇ, ਸੰਸਿਆਂ ਦੀ ਹੋ ਗਿਆਂ ਨਿਹਾਰੀ।
52