ਸਮਾਧ, ਸਮਾਰਕ ਫਿਰ ਤਾਂ ਸਾਡੇ, ਗਿੱਧ/ਗਿਰਝਾਂ ਦੇ ਪੋਟੇ ਹੋਸਨ।
{ਪ੍ਰੇਤ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ}
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਹੈਂ-? ਨਾਮਰਦ ਬਣਾ ਤਾ ਮੂਰਖਤਾ ਨੇ?
ਮੈਕਬੈਥ:ਜਿੱਦਾਂ ਸੱਚੀਂ ਮੈਂ ਖੜਾ ਹਾਂ, ਓਦਾਂ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਿਐ ਏਥੇ।
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਦੁਰਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ, ਕੁੱਝ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਕਰੋ!
ਮੈਕਬੈਥ:ਹੁਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਜ਼ਰੇ ਵਕਤੀਂ, ਖੂਨ ਬਹਾਇਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂਦਾ,
ਮਨੁੱਖੀ ਨਿਆਂ ਨੇ ਜਦ ਤੱਕ, ਰਾਜਕਲਾ ਚੋਂ, ਜ਼ੁਲਮ/ਜਬਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਨੀਂ ਦਿਤਾ,
ਲੋਕ-ਭਲਾਈ ਰਿਆਸਤ ਤਾਈਂ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ;
ਐਪਰ ਉਸ ਉਪ੍ਰੰਤ ਵੀ ਵੇਖੋ, ਘੋਰ ਭਿਆਨਕ ਕਤਲ ਰਹੇ ਨੇ ਹੁੰਦੇ:
ਖੌਫਨਾਕ ਖਬਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੁਣੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ:
ਐਸੇ ਵਕਤ ਸਦਾ ਰਹੇ ਨੇ, ਫਟਿਆ ਮਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਬੰਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ- ਮੁੱਕੀ ਕਹਾਣੀ;
ਐਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੋਏ ਉੱਠ ਖਲੋਂਦੇ, ਘਾਤਕ ਕੋੜੀ ਜ਼ਖਮਾਂ ਵਾਲੀ ਲੈਕੇ ਸਿਰ ਤੇ,
ਧੱਕ ਉਠਾਂਦੇ ਸਾਨੂੰ ਆਸਨਾਂ ਉੱਤੋਂ: ਅਚੰਬਾ ਇਹ ਵਡੇਰਾ ਲਗਦੈ,ਕਤਲ ਦੇ ਨਾਲੋਂ।
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਪਰਮ ਸਨਮਾਨਤ ਸੁਆਮੀ!
ਸਾਊ ਮਿੱਤਰ ਤੁਹਾਡੇ, ਕਮੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਮੈਂ-ਮੇਰੀ ਫਿਕਰ ਕਰੋ ਨਾਂ, ਸਨਮਾਨਤ ਮਿੱਤ੍ਰੋ ;
ਅਜਬ ਬੜੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਮੇਰੀ,ਐਪਰ ਮੇਰੇ ਵਾਕਫਾਂ ਲਈ ਇਹ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ।
ਆਓ, ਜਾਮ-ਏ-ਸਿਹਤ/ਮੁਹੱਬਤ, ਪੇਸ਼ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਸਭ ਨੂੰ;
ਤੇ ਹੁਣ ਬਹਿਨਾਂ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ।-
ਪਿਆਲਾ ਦਿਓ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਮੈਨੂੰ, ਲਬਾ-ਲਬ ਭਰਿਆ।-
ਮੇਜ਼ ਦੁਆਲੇ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਦੀ ਤੇ ਬੈਂਕੋ ਦੀ ਵੀ ਜਾਮ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪੀਨਾਂ,
ਘਾਟ ਬੜੀ ਹੈ ਉਹਦੀ ਲਗਦੀ, ਕਾਸ਼, ਅੱਜ ਉਹ ਏਥੇ ਹੁੰਦਾ !
ਆਹ ਜਾਮ ਸਭ ਦੇ ਨਾਮ, ਤੇ ਉਹਦੇ ਵੀ ;
ਅਸੀਂ ਪਿਆਸੇ ਹਰ ਜਾਮ ਦੇ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾਮ !
ਲਾਟ ਸਾਹਿਬਾਨ:ਤਾਅਬੇਦਾਰੀ ਫਰਜ਼ ਅਸਾਡਾ, ਕਸਮ ਇਸੇ ਦੀ।
{ਪ੍ਰੇਤ ਦਾ ਮੁੜ-ਪ੍ਰਵੇਸ਼}
ਮੈਕਬੈਥ:ਦਫਾਅ ਹੋ ਏਥੋਂ! ਦੂਰ ਹੋ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਮੇਰੀ! ਬੁੱਕਲ਼ ਧਰਤ ਲਕੋਵੇ ਤੈਨੂੰ!
ਹੱਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸੁੰਨ, ਸੀਤ, ਰੱਤ ਹੈ ਤੇਰੀ ;
ਨੈਣ ਵੀ ਤੇਰੇ ਬਾਝ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ, ਮੁਰਦਾ ਹੋਏ: ਐਵੇਂ ਟੱਡੀਂ ਜਾਨੈ!
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਅਮੀਰ-ਵਜ਼ੀਰੋ ਏਸ ਗੱਲ ਨੂੰ, ਰੋਜ਼ ਦੀ ਗੱਲ ਹੀ ਸਮਝੋ,
ਏਦੂੰ ਵੱਧ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਬੱਸ ਵੇਲ਼ੇ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਉੱਤੇ ਪਾਉਣਾ ਪਾਣੀ।
55
