ਓਵੇਂ ਸ਼ਰੀਰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਇਹਨੇ, ਜ਼ਖਮ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਲਾਉਣਾ:
ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੱਟ ਚੋਟੀਆਂ, ਧਾਰ ਆਜ਼ਮਾ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾ ਕੇ;
ਤਲਿਸਮਾਤੀ ਹੈ ਜੀਵਨ ਮੇਰਾ, ਜੀਹਨੇ ਜ਼ੇਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਉਸ ਤੋਂ,
ਜੋ ਵੀ ਔਰਤ ਜਣਿਆ।
ਮੈਕਡਫ:ਖੇਹ ਪਾ ਸਿਰ ਤਲਿਸਮ ਦੇ ਐਸੇ, ਰੱਬ ਨੂੰ ਕਰ ਹੁਣ ਯਾਦ ਤੂੰ ਆਪਣੇ;
ਜਾਹ ਪੁੱਛ ਓਸ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਹੁਣ, ਜੀਹਦੀ ਹੁਣ ਥੀਂ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ,
ਓਹੀ ਦੱਸੂ ਮੈਕਡਫ ਹੀ ਹੈ ਉਹੀ ਬੰਦਾ, ਦਿਨ ਪੁੱਗਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੀਹਨੂੰ,
ਮਾਂ ਦਾ ਢਿੱਢ ਪਾੜ ਕੇ ਕੱਢਿਆ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਨਰਕੀ ਅੱਗ ਸੜੇ ਉਹ ਜੀਭਾ, ਜਿਹੜੀ ਇਹ ਗੱਲ ਦੱਸੇ ਮੈਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ 'ਮਰਦ' ਦਾ ਇਹਨੇ, ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਕੀਤਾ!
ਟੂਣੇਹਾਰ ਚੁੜੇਲਾਂ ਏਹੇ, ਨਹੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਕਾਬਲ ਸਾਡੇ,
ਹਰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੁਵੱਲੀ/ਦੁਅਰਥੀ, ਚਿੱਤ ਵੀ ਰੱਖਣ ਪੱਟ ਵੀ ਰੱਖਣ,
ਪੱਲੇ ਪਾਵਣ ਠੈਂਗਾ; ਖੋਟਾ ਸ਼ਬਦ ਵਚਨ ਦਿੱਤੇ ਦਾ ਕੰਨੀਂ ਗੂੰਜੀਂ ਜਾਂਦਾ,
ਵੇਲ਼ੇ ਸਿਰ ਪਰ ਆਸ ਤੋੜਦਾ, ਅਰਸ਼ੋਂ ਭੁੰਜੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਾਹੁੰਦਾ!-
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਲੜਨਾ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਹੁਣ।
ਮੈਕਡਫ:ਸੁੱਟ ਹਥਿਆਰ ਫਿਰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਬੰਦੇ, ਕਰ ਹਵਾਲੇ ਖੁਦ ਨੂੰ,
ਜੀਂਦੇ ਜੀ ਬਣੀਂ ਨੁਮਾਇਸ਼, ਵੇਖਣ ਲੋਕ ਤਮਾਸ਼ਾ ਆ ਕੇ:
ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਦਰਿੰਦਿਆ ਵਾਂਗੂੰ, ਰੱਖੀਏ ਤੈਨੂੰ ਪਿੰਜਰੇ ਪਾ ਕੇ,
ਲਿਖ ਲਟਕਾਈਏ ਤਖਤੀ , ਉਹਦੇ ਮੁੰਨੇ ਉੱਤੇ:
"ਵੇਖੋ ਜਾਬਰ ਐਸਾ ਹੁੰਦਾ"
ਮੈਕਬੈਥ:ਈਨ ਕਦੇ ਨਾਂ ਮੰਨਾਂ ਏਦਾਂ, ਮੁੰਡੇ ਮੈਲਕੌਲਮ ਮੂਹਰੇ ਕਰਾਂ ਨਾਂ ਸਜਦੇ,
ਹਾਰੀ ਸਾਰੀ ਲਾਅਣਤ ਪਾਵੇ, ਮੈਂ ਇਹ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ;
ਭਾਵੇਂ ਬਿਰਨਮ ਬਣ ਚੱਲ ਆਇਐ, ਕਿਲੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਉੱਤੇ,
ਤੂੰ ਜੋ ਆਇਆ ਸਾਹਮਣੇ ਮੇਰੇ, ਰੰਨ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਜਣਿਆ,
ਤਾਂ ਵੀ ਲੜੂੰਗਾ ਆਖਰ ਤੀਕਰ, ਨਹੀਂ ਮੈਦਾਨੋਂ ਭੱਜਣਾ।
ਜੰਗਜੂ ਢਾਲ ਮੇਰੀ ਹੈ ਅੱਗੇ: ਵਾਰ ਕਰੀਂ ਜਾ ਜਿੰਨੇ ਕਰਨੇ,
ਜਾਏ ਜਹੱਨਮ ਉਹ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ, ਖੜੇ ਕਰ ਕੇ ਹੱਥ ਚਿੱਲਾਵੇ:-
"ਬੱਸ ਭਰਾਵਾ, ਏਹੋ ਕਾਫੀ"!
{ਲੜਦੇ ਲੜਦੇ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ}
ਪੂਰਨ ਪਸਪਾਈ। ਤੂਤੀਨਾਦ। ਢੋਲ, ਨਗਾਰਿਆਂ, ਅਤੇ ਪਰਚਮਾਂ ਸਹਿਤ
ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਮੈਲਕੌਲਮ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਸੀਵਾਰਡ, ਰੌਸ, ਲੈਨੌਕਸ, ਅੰਗਸ, ਕੇਥਨੈਸ,
ਮੈਂਟੀਥ, ਅਤੇ ਸੈਨਿਕ।}
94
