ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ
ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਸਤੇ ਬਲਵੰਡੇ ਨੇ ਵੀ ਪਹਿਲੇ ਪੰਜ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ ਉਸਤਤ ਵਿਚ ਇਕ ਵਾਰ ਲਿਖੀ ।
ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਨੇ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਰਾਂ ਲਿਖੀਆਂ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਹੈ । ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਮੌਲਿਕਤਾ (Originality) ਨਾ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਵਲਵਲਾ ਘਰ ਹੈ,ਇਨ੍ਹਾ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਰਵਾਇਤੀ (Classical) ਕਵਿਤਾ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਚਕਵੀ ਸੁਰਜ ਹੇਤ ਹੈ ਮਿਲ ਹੋਨ ਸੁਖਾਲੇ ।
ਨੇਹੁੰ ਕਵਲ ਜਲ ਜਾਣੀਐ ਖਿੜ ਮੁੰਹ ਵੇਖਾਲੇ ।
ਮੋਰ ਬਬੀਏ ਬੋਲਦੇ ਵੇਖ ਬਦਲ ਕਾਲੇ ।
ਨਾਰਿ ਭਤਾਰ ਪਿਆਰ ਹੈ ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਸਮ੍ਹਾਲੇ ।
ਪੀਰ ਮੁਰੀਦਾਂ ਪਿਰਹੜੀ ਉਹ ਨਿਬਹੈ ਨਾਲੇ ।[ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ]
ਅਕਬਰ ਦੇ ਵੇਲੇ ਛੱਜੂ, ਕਾਨ੍ਹਾ, ਪੀਲੂ ਆਦਿ ਭਗਤਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ।
ਏਸ ਸਮੇਂ ਲਾਹੌਰ ਵਿਚ ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਹੋਰੀਂ ਆਪਣੀ ਸੂਫ਼ੀ ਵਾਲੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਤੇ ਦਰਦ ਭਰੀ ਛਾਇਆਵਾਦ (Mystic) ਕਾਫੀਆਂ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਮਿਲੀ ਤੇ ਠੇਠ ਸੀ । ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਰਾਗ ਤੇ ਵਲਵਲਾ ਢੇਰ ਸੀ ।
{x-larger|
}
