(੨੯੬)
ਬੋਲੇ ਕਿ ਹਮ ਉਸੀ ਕੇ ਸੇਵਕ ਹੈਂ ਜੋ ਤੁਮਕੋ ਅਪਨੇ ਘਰ ਲਾਯਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਇਹ ਰਤਨ ਤੁਮਾਰੇ ਵਾਸਤੇ ਭੇਜੇ ਹੈਂ ਆਪ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰੋ ਔਰ ਲੇ ਲੋ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਕਿਸ ਕਾਮ ਹੈਂ ਇਤਨਾ ਦ੍ਰਬਯ ਮੈਂ ਕੈਸੇ ਉਠਾਊਂ ਔਰ ਕਿਸਪਰ ਲਾਦ ਕੇ ਲੇ ਜਾਊਂ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹੋਰ ਕਈ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਵੈਸੇ ਹੀ ਥਾਲ ਕਈ ਰਤਨੋਂ ਕੇ ਲੀਏ ਹੂਏ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪਾਸ ਲਾਏ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਇਸਮੇਂ ਕਿਆ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਯਿਹ ਅਦਭੁਤ ਰਤਨ ਤੁਮਾਰੇ ਹੀ ਵਾਸਤੇ ਭੇਜੇ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਇਹ ਭੀ ਮੇਰੇ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਨਹੀ ਸਮਾਤਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਗੰਗਾ ਜਮਨੀ ਥਾਲ ਜ਼ਰੀਬਾਦਲੇ ਕੀ ਬਸਤੂ ਸੇ ਭਰੇ ਹੂਏ ਲੇਕਰ ਉਸ ਹੌਜ਼ ਸੇ ਨਿਕਲੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਫਿਰ ਪੂਛਾ ਕਿ ਇਸਮੇਂ ਕਿਆ ਹੈ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਪ ਹੀ ਕੇ ਲੀਏ ਲਾਏ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ ਬਟੋਹੀ ਭੀ ਬੈਠਾ ਹੈ ਪਰ ਘਰ ਕਾ ਮਾਲਿਕ ਕਹਾਂ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਵੁਹ ਸਾਂਪ ਸੁੰਦਰ ਰਤਨ ਬਨਾ ਹੂਆ ਚਾਲੀਸ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਸਾਥ ਲੀਏ ਹੂਏ ਹੌਜ਼ ਸੇ ਨਿਕਲ ਆਯਾ ਹਾਤਮ ਉਸਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੂਆ ਕਿ ਯਿਹ ਕੌਣ ਹੈ ਔਰ ਉਸਕੇ ਸਨਮਾਨ ਕੇ ਲੀਏ ਉਠਾ ਉਸਨੇ ਹਾਤਮ ਕਾ ਹਾਥ ਪਕੜ ਕਰ ਆਦਰ ਪੂਰਬਕ ਮਸਨਦ ਪਰ ਬਠਾ ਕਰਕੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮੁਝੇ ਪਹਿਚਾਨਤੇ ਹੋ ਕਿ ਨਹੀਂ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਜੋ ਕਬੀ ਮੈਨੇ ਦੇਖਾ ਹੋਤਾ ਤੋ ਪਹਿਚਾਨਤਾ ਉਸਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਵਹੀ ਹੂੰ ਜੋ ਤੁਮਕੋ ਲਾਯਾ ਥਾ
