(੩੬੬)
ਲੋਟੇ ਉਨਕੋ ਭੀ ਉਸੀ ਨੇ ਭੇਜਾ ਹੋਗਾ ਯਿਹ ਤੋ ਕਹੁ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਸ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਰਹਿਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਔਰ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਕਿਆ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਮਨ ਕਾ ਰਹਿਨੇ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਹਾਤਮ ਤੈ ਕਾ ਬੇਟਾ ਹੂੰ ਯਿਹ ਸੁਨ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਉਠਕੇ ਮਿਲਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਪਾਸੇ ਬਿਠਾ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਲੱਛਨ ਤੇਰੇ ਮਾਥੇ ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈਂ ਔਰ ਤੇਰਾ ਸੁਯਸ ਭੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ ਔਰ ਅਧਿਕ ਹੋਗਾ ਯਹਾਂ ਤਕ ਕਿ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਕਾ ਲੋਗ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਬਨਾਵੇਂਗੇ ਜੋ ਕੋਈ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਔਰ ਦਾਤਾ ਔਰ ਧਰਮਾਤਮਾ ਹੋਗਾ ਵੁਹ ਵੀ ਤੇਰੇ ਸਮਾਨ ਕਹਾਵੇਗਾ ਇਹ ਕਹਿਕਰ ਅਪਨੇ ਵਜ਼ੀਰ ਕੋ ਹੁਕਮ ਦੀਆ ਕਿ ਸਮਾਨ ਅਰਕ ਕੇ ਨਾਮ ਖ਼ਤ ਲਿਖਕੇ ਇਸਕੋ ਦਾ ਫਿਰ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਗਲੇ ਲਗਾ ਲੀਆ ਪੀਰ ਭਰੀ ਉਸਾਸੇਂ ਲੇਕਰ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਆਂਸੁ ਭਰ ਲੀਏ ਕਿਤਨੇ ਲੋਗ ਸਾਥ ਕਰਕੇ ਬਿਦਾ ਕਰ ਦੀਆ ਜਬਤਕ ਹਾਤਮ ਦੇਖ ਪੜਤਾ ਰਹਾ ਤਬਤਕ ਟਿਕਟਕੀ ਬਾਂਧ ਕਰ ਦੇਖਤਾ ਰਹਾ ਜਬ ਆਂਖੋਂ ਸੇ ਓਟ ਹੂਆ ਤਬ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਤਖ਼ਤ ਸੇ ਉਠਕਰ ਦੁਖ ਭਰਾ ਸਾ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਚਲਾ ਗਯਾ ਔਰ ਹਾਤਮ ਸ਼ਹਿਰ ਸੇ ਨਿਕਲ ਹਮਾਮ ਕੋ ਚਲਾ ਸਾਥੀਓਂ ਸੇ ਬਾਤੇਂ ਕਰਤਾ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਥਾ ਪੰਦਰਹ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਹਮਾਮ ਦਿਖਾਈ ਦੇਨੇ ਲਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਾਥੀਓਂ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਦੇਖ ਪੜਤਾ ਹੈ ਕੋਈ ਕਿਲਾ ਹੈ ਯਾ ਪਰਬਤ ਹੈ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਹੀ ਹਮਾਮਬਾਦਗਰਦ ਕਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਹੈ ਦੇਖਨੇ ਕੋ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਹੈ ਪਰ ਸਾਤ ਦਿਨ ਮੇਂ ਪਹੁਚੇਂਗੇ
