ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
(੩੮੩)
ਖੁਸ਼ੀ ਹੂਈ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਹਰ ਏਕ ਛੋਟੇ ਬੜੇ ਕੋ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਟਾ ਪੂਰਬਕ ਖ਼ਿਲਤ ਦੀਆ ਔਰ ਗ਼ਰੀਬੋਂ ਕੋ ਦਰਬ ਪਾਤ੍ਰ ਕਰ ਦੀਆ ਹਾਤਮ ਕਾ ਠਏ ਸਿਰੇ ਸੇ ਮਲਿਕਾ ਜ਼ਰੀਪੋਸ਼ ਕੇ ਸਾਥ ਬਿਵਾਹ ਕਰ ਦੀਆ ਫਿਰ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਕਾ ਧੰਨਯਬਾਦ ਕਰਕੇ ਆਨੰਦ ਪੂਰਬਕ ਰਹਿਨੇ ਲਗੇ ਮੁਲਕ ਆਬਾਦ ਹੂਆ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਅਪਨੇ ਦੀਵਾਨ ਸਮੇਤ ਆਮ ਮੇਂ ਜਾ ਬੈਠਾ ਅਰ ਅਪਨੇ ਮੁਸਾਹਿਬੋਂ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਮੇਂ ਅਜੇਹੇ ਭੀ ਲੋਗ ਹੈਂ ਕਿ ਅਪਨਾ ਸੁਖ ਚੈਨ ਛੋਡ ਕਰ ਦੂਸਰੇ ਕੇ ਕਾਮ ਮੇਂ ਦੁਖ ਸਹੇਂ ਵਾਸਤਵ ਮੇਂ ਦੋਨੋਂ ਜਹਾਨ ਮੇਂ ਵਹੀ ਭਲੇ ਹੈਂ ਔਰ ਜੀਨਾ ਮਰਨਾ ਭੀ ਉਨੀਂ ਕਾ ਭਲਾ ਹੈ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਇਹ ਬਾਤੇਂ ਕਰਕੇ ਬਿਰਕਤ ਹੋ ਗਏ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਅਪਨੀ ਜਗਹ ਤਖਤ ਪਰ ਬੈਠਾਯਾ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਸਾਤੋਂ ਸੈਰ ਦਸ ਬਰਸ ਸਾਤ ਮਹੀਨੇ ਨੌ ਦਿਨ ਮੇਂ ਸਮਾਪਤ ਹੂਈ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਅਪਨੇ ਪੂਰਨ ਮਨੋਰਥ ਕੋ ਪਹੁੰਚਾ ਅੰਤ ਮੇਂ ਇਹ ਨਾ ਰਹਾ ਔਰ ਵੁਹ ਭੀ ਨ ਰਹਾ ਏਕ ਕਹਾਨੀ ਕਹਿਨੇ ਸੁਨਨੇ ਕੋ ਰਹਿ ਗਈ॥
ਇਤਿ ਸਭਾ ਸਿੰਗਾਰ ਸਮਾਪਤੰ
