(੧੦)
ਸਾਂ ਮੈਂ ਏਸ ਚਮਨ ਵਿਚ ਮਤ ਏਥੇ ਦਿਲ ਲਗੇ। ਏਥੇ ਹਨ ਸਿਪਾਹੀ ਬੈਠੇ ਕਸ ਬੰਦੂਕਾਂ ਅਗੋਂ। ਚਾੜ ਹੁਸਨ ਦੀ ਧਾੜ ਮੇਰੇ ਤੇ ਤਨਮਨ ਮੇਰਾ ਮੁਠਾ ਮਾਰ ਕਟਾਰ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਪਲ ਵਿਚ ਵਲ ਵਲ ਕਠਾ। ਖੂਨੀ ਇਸ਼ਕ ਬੇਦਰਦ ਤਰਨੇ ਕਰਕੇ ਜੋਰ ਕਹਾਰੀ। ਧੂ ਤਲਵਾਰ ਹੁਸਨ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰੀ ਕਰਕੇ ਕਾਰੀ । ਮੈਂ ਹੁਣ ਘਾਇਲ ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਦਾ ਅੱਗ ਮੇਰੇ ਤਨ ਭੜਕੇ। ਬੈਠਾ ਤੀਰ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ਨ ਨਸ਼ਾਨਾ ਧਰਕੇ ਮਾਰ ਮੈਨੂੰ ਇਕਵਾਰੀ ਫੜਕੇ ਮੁੜਮੁੜ ਨਾ ਤਰਸਾਈਂ। ਬਾਕੀ ਨਾਮ ਅੱਲਾ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਨਜਰ ਮੇਹਰ ਦੀ ਪਾਈਂ। ਆਸ਼ਕ ਆਜਨ ਦਾਕੀ ਮਾਰਨ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਦੇ ਭਾਣੇ ਇਸਸੇ ਝਿੜਕ ਦਿਤਿਆਂ ਮਰਜਾਵਣ ਦਰਦੀ ਦਰਦ ਰੰਵਾਣੇ। ਜੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਜ਼ਰਾ ਹਸ ਹਸ ਕਰੇ ਕਲਾਮ ਜਬਾਠੀ। ਜਾਣੋ ਆਸ਼ਕ ਮੋਏ ਹੋਏ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹੋਏ ਜਿੰਦਗਾਨੀ। ਸ਼ਰਬਤ ਸ਼ੋਕ ਵਸਲ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਭੀ ਜੋ ਪਿਲਾਏਂ। ਮੋਏ ਹੋਏ ਆਸ਼ਕ ਦੀ ਮੁੜ ਜਾਨ ਜੁਸੇਂ ਵਿਚ ਪਾਈਆਬ ਹਯਾਤ ਵਸਲ ਤੇਰੇ ਦਾ ਜੋ ਇਕ ਕਤਰਾ ਪੀਵਾਂ। ਕੁਠਾ ਹੋਇਆ ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਦਾ ਫੇਰ ਨਵੇਂ ਸਿਰ ਜੀਵਾਂ। ਇਹ ਗਲ ਦਰਦ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਜਾਂ ਬਹਿਰਾਮ ਸੁਣਾਈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਨਜਰ ਹੁਸਨ ਬਾਨੋ ਨੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਵਲ ਪਾਈ। ਅਖੀਂ ਖੋਹਲ ਡਿਠਾ ਜਾਂ ਉਸਨੇ ਕਰਕੇ ਇਕ ਨਜਾਰਾ। ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਡਿਠਾ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਲਗੋਸੂ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਓਹ ਓਸ ਤੇ ਆਸ਼ਕ ਬੇ-ਖੁਦ ਹੋਈ। ਹੋਰ ਅਜੇਹਾ ਸੋਹਣਾ ਉਸ ਨੇ ਨਾ ਡਿੰਠਾ ਸੀ ਕੋਈ। ਪੂੰਜ ਹੋਰ ਹੁਸਨ ਬਾਨੋ ਦੀ ਸਭ ਸ਼ਾਹਜਾਂਦੇ ਲੁਟੀ। ਬਾਜ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਇਸ਼ਕ ਨਜਰ ਵਿਚ ਪਕੜ ਛਰੀ ਲੈ ਕੁਸੀ। ਇਹ ਕੀ ਹੋਇ ਗਿਆ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹਸਨ ਬਾਨੋ। ਫਾਹੀ ਇਸਕ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਵਿਚ ਫਾਬੀ ਦਿਲੋਂ ਜਬਾਨੋ। ਕਹਿੰਦੀ ਸੁਣ ਬਹਿਰਾਮ ਸ਼ਾਹ ਜਾਂਦੇ ਸਾਡੀ ਜਾਤ ਨਿਆਰੀ। ਅਸਲੀ ਜਿਸਮ ਤੁਸਾਂਦਾ ਖਾਕੀ ਸਾਡਾ ਜੁਸਾਂਨਾਰੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਖਾਕੀ ਨਾਰੀ ਦਾ ਜਰਾ ਜਿਸਮ ਨਾ ਰਲਦਾ। ਮੇਰਾ ਤੇਰਾ ਕੀਕਰ ਹੋਵੇ ਪੈਵੰਦ ਵਸਲਦਾ ਕਹਿਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਕਿਉਂ ਨਾਰਲਸੀ ਜੁਸਾ ਖਾਕੀ ਨਾਰੀ। ਜੇਰਲ ਬੈਠੀ ਜਾਨ ਤੇਰੀ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਪਿਆਰੀ।
