ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ
________________
ਦੁਵੱਲੀ ਤਟ ਤੇ ਬੈਠ ਮੁਨੀ ਜੀ ਬਾਂਕੇ ਦਹੀ ਵੱਲੀ ਹੀ ਝਾਕ ਰਹੇ,ਬਲਵੰਨੇ ਫਿਰ ਜਲ ਵੰਨੇ ਤੇ । ਫਿਰ ਥਲ ਫਿਰ ਜਲ ਤਾਕ ਰਹੇ ਗੁਰਦ ਪੈਣ ਤੇ ਭੱਜਣ ਕੋਲੋਂ ਸ ਦਹ ਗੱਲੋਂ ਇਉਂ ਪਾਕ ਰਹੇ ਪਰ ਆਖਰ ਨੂੰ ਅੰਨ ਪਾਣੀਓ ਵਾਂਜੇ ਗਏ ਦੁਫਾਕ ਰਹੇ॥ ੩੭ ॥ ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਅੱਖਾਂ ਮਸਤਾਂਦਾ ਨ ਪਾ ਤਣਾਵਾਂ ਕੱਸਦਾ, ਵਧੀਦਾ ਝਰਨਾਟਾਂ ਜੋ ਜਾਣਿ ਨ ਝੱਲੀਆਂ . ਨੇ ਮਨ ਨੂੰ ਪਾਪਾ ਦੱਸਦਾ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਬਹ ਕਦੇ ਆਪ ਅ ਹੱਸੇ, ਰਸੇ, ਰਸਾਵੇ, ਅੰਦਰ ਵੜੇ, ਵਲਵਲੇ ਛੇੜੇ ਤਣਕੇ ਦੇ ਦਿਲ ਖੱਸਦਾ ॥੩੮॥ ਮੋਹੀ ਮੱਤੀ ਤੇ ਰਸ ਹਰੀ ਫੜਨ ਉੱਠਾਂ, ਉਠ ਨੱਸਦਾ ਮਿਆਂ ਫੜਿਆਂ ਹੱਥ ਨ ਆਵੇ ਵੱਸ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਵੱਸਦਾ ਕੋਮਲ ਪਿਆਰ ਬੱਲ ਦੇ ਆਦਰ ਕਿਵੇਂ ਵਧਾਂਦਾ ਨਾਹੀਂ, ਪਾ ਭਲਵਾ ਤਿਲਕ ਜਾਂਵਦਾ, ਗਲਵਕੜੀ ਨਹੀਂ ਫਸਦਾ ੩੯
