ਪੰਨਾ:ਚੰਬੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ.pdf/53

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

( ੪੨ )

ਬਿਸ਼ਨੀ ਇਹ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਜੋ ਬਾਹਰ ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਖੜਾਕ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਕਮੀਜ਼ ਵਿਚ ਸੂਈ ਟੰਗਕੇ ਓਸ ਨੇ ਬਾਹਰ ਵੇਖਿਆ। ਸੰਤੂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਲਈ ਆਂਉਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਟੋਪੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੁਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦ ਇਹ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਸੰਤੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਚਾਦਰ ਭੀ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਦਿਤੀ ਹੈ। ਤੇ ਸੰਤੂ ਕੰਬਲ ਭੀ ਨਹੀਂ ਲਿਆਇਆ ਤਾਂ ਬਿਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਪੈ ਗਿਆ, ਕਿਤੇ ਸੰਤੂ ਪੰਜਾਂ ਰੁਪਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਭੁਖੇ ਨੰਗੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ ਹੈ। ਬਿਸ਼ਨੀ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਗਕੇ ਦੋਵੇਂ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਬਿਸ਼ਨੀ ਨੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਵੇਖਿਆ, ਜੋ ਓਪਰਾ ਆਦਮੀ ਜੁਆਨ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਦਰ ਦੇ ਤਲੇ ਉਸਨੇ ਕਮੀਜ਼ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ। ਉਹ ਆਦਮੀ ਅਖੀਆਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰਕੇ ਖੜਾ ਸੀ। ਬਿਸ਼ਨੀ ਨੇ ਸੋਚਿਆ, ਇਹ ਡਰਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਆਦਮੀ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਬਿਸ਼ਨੀ ਦੇ ਮਥੇ ਤੇ ਵਟ ਪੈ ਗਏ ਤੇ ਉਡੀਕਨ ਲਗੀ ਕਿ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੰਤੂ ਕਪੜੇ ਲਾਹਕੇ ਮੰਜੀ ਤੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਿਓਸੁ, ਬਿਸ਼ਨੀਏਂ ਜੇ ਰੋਟੀ ਤਿਆਰ ਹੈ ਤਾਂ ਲੈ ਆ। ਬਿਸ਼ਨੀ ਨੇ ਕੁਝ ਮੁੰਹ ਵਿਚ ਬੜ ੨ ਕੀਤੀ ਪਰ ਆਪਣੀ ਥਾਂ ਤੋਂ ਨਾਂ ਹਿਲੀ। ਉਥੇ ਖੜੀ ਦੋਹਾਂ ਵਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ। ਸੰਤੂ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਜੋ ਬਿਸ਼ਨੀ ਕੁਝ ਗੁਸੇ ਹੈ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਸਮਾਂ ਟਾਲਣ ਲਈ ਓਪਰੇ ਮਨੁਖ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਿਤਰਾ, ਬੈਠ ਜਾ, ਕੁਝ ਰੋਟੀ ਖਾ ਪੀ ਲਈਏ। ਪਰਦੇਸੀ ਆਦਮੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਗਿਆ।