ਪੰਨਾ:ਦਸ ਦੁਆਰ.pdf/40

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਰੁਕ ਗਿਆ।

ਨੀਲਕੰਤਾ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਨਿੱਕਾ ਸਮਝਦੇ ਸਨ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਨਿੱਕਾ ਹੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਉਹ ਆਦਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਿਹੜਾ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁਦਰਤੀ ਤੇ ਬਣਾਵਟੀ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁਲੇਖਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਹੁੱਕਾ ਪੀਣ ਤੇ ਵਡਿਆਂ ਵਾਂਗ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਉਹ ਵੱਡਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਪਰੰਤੂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਜੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਝਲਕ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ ਖ਼ਿਆਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਜੋ ਦਿਲ ਉਸ ਦਾ ਤਾਂ ਅਜੇ ਜਵਾਨ ਹੀ ਸੀ, ਪਰੰਤੂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਂਗ ਬਣਨ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਬਾਹਰਲੀ ਸ਼ਕਲ ਸੂਰਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਡਿਆਂ ਵਾਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।

ਹੁਣ ਸ਼ਰਤ ਦੇ ਘਰ ਤੇ ਬਾਗ਼ ਦੀ ਇਕਾਂਤ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਚੰਗਾ ਸਮਾਂ ਮਿਲ ਗਆ। ਉਹ ਝਟ ਪਟ ਹੀ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਹੁਣ ਸ਼ਕਲ ਸੂਰਤ ਤੋਂ ਸਤਾਰਾਂ, ਅਠਾਰਾਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਸ਼ੁਬਾ ਹੀ ਨਾ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਇਹ ਪਰਗਟ ਹੋਈ ਜੋ ਹੁਣ ਜਦ ਕੀਰਾਂ ਅੱਗੇ ਵਾਂਗ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲਾ ਸਲੂਕ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦਾ। ਇਕ ਦਿਨ ਜਦ ਹਾਸੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਕੀਰਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਤੀਵੀਂ ਦਾ ਸਾਂਗ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਆਖਿਆ ਤਾਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਣ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਨੇ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ। ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਜਦ ਹੁਣ ਕੀਰਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਸਾਂਗ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਆਖਦੀ ਤਾਂ ਅੱਖ ਬਚਾ ਕੇ ਉਹ ਖਿਸਕਣ ਦੀ ਹੀ ਕਰਦਾ।

-੩੬-