'ਉਸ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਉਤੋਂ ਸਦਕੇ ਮਾਲ-ਦੌਲਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋ।
'ਨੌਕਰ ਬਣ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ, ਨਿਤ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਮਰਦੇ ਹੋ!
'ਓਹ ਮਲਕਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤਾਂਈ ਖਿੜੌਂਦੀ ਹੈ!
'ਉਸ ਨੂੰ ਜੁੱਤੀ ਆਖਦਿਆਂ ਨਾ ਸ਼ਰਮ ਤੁਹਾਨੂੰ ਔਂਦੀ ਹੈ?
'ਅੱਧਾ ਅੰਗ ਨਾਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਾਰੇ ਗ੍ਰੰਥ ਪਵਿੱਤਰ ਨੇ।
‘ਨਾਰੀ ਨੂੰ ਜੋ ਜੁੱਤੀ ਆਖਣ ਓਹ ਖੁਦ ਭੀ ਇਕ ਛਿੱਤਰ ਨੇ।
‘ਜੀਭ ਉਨਾਂ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਹੈ ਤੇ ਅਕਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੁੱਤੀ ਹੈ।
'ਨਾਰੀ ਦੇ ਸੁਤ ਹੋ ਕੇ ਜੇਹੜੇ ਕਹਿਣ ਨਾਰ ਇਕ ਜੁੱਤੀ ਹੈ।
ਹੌਲਾ 'ਸੁਥਰਾ' ਇਉਂ ਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਢਾ ਮੇਰਾ ਜੀ ਹੋਯਾ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਤੇ, ਅਸਰ ਹੋਯਾ ਯਾ ਕੀ ਹੋਯਾ?
ਹਰਿ ਪਾਉਣ ਦੀ ਜੁਗਤੀ
ਇਕ ਸ਼ਰਧਕ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ, ਪੁਛਿਆ, ਸੀਸ ਨਿਵਾ ਕੇ:-
'ਮਹਾਂਰਾਜ! ਮੈਂ 'ਹਰ' ਨੂੰ ਪਾਵਾਂ ਕੇਹੜੇ ਪੁੰਨ ਕਮਾ ਕੇ?'
ਬੇਪਰਵਾਰੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਮੈਂ 'ਹਰ ਸੂ ਨਜ਼ਰ ਦੁੜਾਓ।
'ਹਰ-ਸੇਵਾ ਕਰ, ਹਰ-ਖੁਸ਼ ਕਰ ਕੇ, ਹਰ-ਦਮ ‘ਹਰ’ ਨੂੰ ਪਾਓ।
'ਹਰ ਨੂੰ ਤਦ ਹੀ ਹਰ ਹਨ ਕਹਿੰਦੇ, ਹਰ ਥਾਂ ਹੈ ਹਰ ਵੇਲੇ।
'ਹਰ ਪਰਬਤ, ਹਰ ਨਦੀ-ਸਮੁੰਦਰ, ਹਰ ਜੰਗਲ, ਹਰ ਬੇਲੇ।
'ਹਰ ਜ਼ੱਰੇ, ਹਰ ਪੱਤੇ ਬੂਟੇ, ਹਰ ਕਿਣਕੇ, ਹਰ ਕਤਰੇ।
'ਹਰ ਮੰਦਰ, ਮਸਜਿਦ, ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ, ਹਰ ਪੋਥੀ, ਹਰ ਪਤਰੇ।
'ਹਰਘਰ, ਹਰਦਰ, ਹਰਸਰ, ਹਰ ਨਰ, ਹਰ ਦਿਲ, ਹਰ ਤਿਲ ਹਰ ਹੈ।
'ਹਰ ਰੋਟੀ, ਹਰ ਜਲ, ਹਰ ਵਾਯੂ, ਹਰ ਮਿੱਟੀ, ਹਰ ਜ਼ਰ ਹੈ।
'ਹਰ ਦਿਸਦਾ, ਹਰ ਹੀ ਅਣਦਿਸਦਾ, ਹਰ ਸੀ, ਹਰ ਹੈ ਹੋਸੀ।
'ਸੱਜਣ ਵੈਰੀ, ਸੁਤ ਸਨਬੰਧੀ, ਹਰ ਹਾਕਮ, ਹਰ ਦੋਸੀ।
'ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਰ ਹੀ ਪਿਆ ਦਿਸੇ, ਹਰ ਬਿਨ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਪੇ।
'ਹਰ ਨੂੰ ਹਰ ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੇ ਤਾਂ, ਆਪੇ ਮੁਕਣ ਸਿਆਪੇ।
'ਦਿਲ ਤੋਂ ਦੂਈ-ਨਫ਼ਰਤ ਹਰ ਕੇ, ਹਰ ਦੇ ਦੁਖੜੇ ਹਰ ਕੇ।
-੧੧-
