ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(੫੧)
ਮੈਂ - "ਨਹੀਂ, ਐਵੇਂ ਈ ਪੁਛਿਆ ਏ ।"
ਹੀਰਾ - "ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਤਾਕਤ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ।"
ਮੈਂ -"ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਕਾਹਦੀ ਲਾਠੀ ਏ ?"
ਹੀਰਾ - ਤਾੜ ਦੀ - ਲੋਹੇ ਦੇ ਸੁੰਮਾਂ ਵਾਲੀ ।
ਮੈਂ - "ਤੋੜ ਸਕਨਾ ਏ ?"
ਹੀਰਾ - "ਨਹੀਂ ।"
ਮੈਂ - "ਹੱਛਾ, ਜ਼ਰਾ ਵਿਖਾ ਖਾਂ ਮੈਨੂੰ ।"
ਹੀਰਾ ਲਾਲ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੋਟੀ ਮੈਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ । ਉਸ ਦਾ ਇਕ ਸਿਰਾ ਦੁਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਕਸਕੇ ਫੜਿਆ ਤੇ ਦੂਜਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਲੱਤ ਮਾਰੀ | ਸੋਟੀ ਦੋ ਟਕੜੇ ਹੋ ਗਈ । ਉਸਦਾ ਇਕ ਟੁਕੜਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਦੂਜਾ ਉਹਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ।
ਆਪਣੀ ਲਾਠੀ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ ਹੀਰਾ ਲਾਲ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ " ਆਗਿਆ । ਮੈਂ ਕਿਹਾ- ਹੁਣ ਮੈਂ ਬੇਫ਼ਿਕਰ ਹਾਂ, ਹੀਰਾ ਲਾਲ!ਸੋਟੀ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨ ਕਰ । ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਵੇਖ ਲਈ ਏ ਨਾ ? ਹੁਣ ਜੇ ਤੂੰ ਵੀ ਚਾਹੇਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਉਠਾ ਸਕਦਾ |"
ਹੀਰਾ ਲਾਲ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਿਆ ।