ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਸੁਰਿੰਦਰ ਹਸ ਪਿਆ ਆਖਣ ਲਗਾ:- ਚਲੋ ਨਾ ਸਹੀ, ਦੇਵੀ ਦਿਉਤਿਆਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਹਛਾ ! ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਇਕ ਕੰਮ ਕਰੇਗੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਿਆ ਇਨਾਮ ਦਿਆਂਗਾ ।
ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ਾਨਤੀ ਨੇ ਪੁਛਿਆ-ਉਹ ਕੀ ਕੰਮ ਹੈ ? ਕੰਧ ਤੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਲਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸ ਵਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਕੇ ਆਖਣ ਲਗਾ:- ਏਸ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਜੇ ਤੂੰ--।"
“ਕੀ ?"
"ਦੋਹਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਦੇ ਮੋਢੇ ਚੁਕਾਕੇ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਜਾਕੇ ਸਾੜ ਦਏਂ--|"
ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਨੇੜੇ ਬਿਜਲੀ ਡਿਗਣ ਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਖੂਨ ਖੁਸ਼ਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮੌਤ ਵਰਗੀ ਅਵਾਜ ਨਾਲ ਚਿਹਰਾ ਇਕ ਦੰਮ ਕਾਲਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੀ ਹਾਲ ਸ਼ਾਨਤੀ ਦੀ ਹੋ ਗਈ। ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਿਛੋਂ ਸੰਭਲ ਕੇ ਉਸਨੇ ਰਹਿਮ ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸੁਰਿੰਦਰ ਵਲ ਦੇਖਿਆ, ਤੇ ਫੇਰ ਚੁਪ ਚਾਪ ਹੇਠਾਂ ਉਤਰ ਗਈ।
ਸੁਰਿੰਦਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਖਾਮੋਸ਼ ਬੈਠਾ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਫੇਰ ਇਕ ਦੰਮ ਉਠਕੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ | ਦਫਤਰ ਵਿਚ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਮੈਨੇਜਰ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਹੋਇਆ, ਸੁਰਿੰਦਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਸਵਾਲ ਬੜੇ ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ! ਆਖਣ ਲੱਗਾ:-"ਗੋਲ ਗਰਾਮ
੧੦੮.
