ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ
205
________________
੨੫ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਬੋ' ਕੋਈ ਉਤੱਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀ ਜੇਹਾ ਔਖਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਮੇਰਾ ਲਹੂ ਉਬਾਲਕੇ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਚੜ ਆ ਅਰਥਾਤ ਇਥ ਬੁਰਖ ਨੇ ਮੇਰਾ ਚੇਹਰਾ ਲਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਰ ਮੀ |ਰਾ ਹਾਲ ਮੂਰਛਾ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਾਤਾ ਅਤੇ ਧਰਮ ਚੋਂ ਬਰਖਦਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਓੜਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਗੱਲ ਚ ਤੇ ਆਈ, ਕਿ ਜੋ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਉੱਤਮ ਹੈ, ਜੋ ਪਰਮੇਸਰ ਦੀ ਦਰ ਗਾਹੇ ਘਣਾਉਣਾਂ ਹੈ (ਲੂਕਾ ਦਾ ਉਚਾਰਿਆ ਮੰਗੋਲ ਸਮਾਚਾਰ ੧ਝ ਪਾਂਡ ੧੫ ਪੋੜੀ ਫੇਰ ਮੈਂ ਵਿਚਾਰਿਆ, ਜੋ ਇਹ ਮੇਨੂੰ ਮਨੁਖ ਦੀ ਬਾਬਤ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁੱਛ ਦੱਸਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਬਚਨ ਵਿਖੇ | ਤਾ ਕੁੱਛ ਨਹੀ ਦਸਦਾ, ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਚੇਤੇ ਕੀਤਾ , ਭਈ ਨਿਆਓ ।