ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/103

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੦੨)

ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਤੇਰੀ ਹੀ ਸਾਮਰਥਾ ਹੈ ਕਿ ਤੂਨੇ ਚੌਰਾਸੀ ਲਾਖ ਜੀਵ ਉਤਪੰਨ ਕੀਏ ਔਰ ਏਕ ਕੇ ਆਕਾਰ ਕੋ ਦੂਸਰੇ ਕੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੇਂ ਮਿਲਨੇ ਨ ਦੀਆ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਬਡੀ ਬਸਤੂ ਸੀਂਗ ਕੀ ਸੀ ਓਸਕੇ ਹਾਥ ਲਗੀ ਜਬ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਦੇਖਾ ਤੋ ਲੋਹੇ ਕੀ ਮੇਖ਼ ਦੇਖ ਪੜੀ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜੁਗਤਿ ਸੇ ਵੁਹ ਕੀਲ ਲੋਹੇ ਕੀ ਉਸਕੇ ਸਿਰ ਸੇ ਨਿਕਾਲੀ ਤੋ ਵੁਹ ਕੁੱਤਾ ਏਕ ਪਰਮ ਸੁੰਦਰ ਮਾਨੁੱਖ ਹੋਗਿਆ ਤਬ ਹਾਤਮ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋਕਰ ਉਸਸੇ ਪੂਛਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਭੇਦ ਹੈ ਔਰ ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲੇ ਤੂੰ ਕੁੱਤਾ ਥਾ ਅਬ ਮੇਖ਼ ਕੇ ਨਿਕਾਲ ਹੀ ਮਨੁਖਯ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਉਸਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਇਸ ਮਾਨੁੱਖ ਨੇ ਮੇਰਾ ਬਡਾ ਪਰਉਪਕਾਰ ਕੀਆ ਹੈ ਇਸ ਸੇ ਆਪਣਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਛਿਪਾਨਾ ਨਾ ਚਾਹੀਏ ਯਿਹ ਸੋਚਕਰ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪੈਰੋਂ ਪਰ ਗਿਰ ਪੜਾ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਮਾਨੁਖਯ ਹੂੰ ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਆਪਨਾ ਨਿਜ ਰੂਪ ਪਾਯਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਕਾਰਣ ਥਾ ਜੋ ਤੂੰ ਕੁਤਾ ਹੋ ਗਿਆ ਥਾ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸੋਦਾਗਰ ਕਾ ਬੇਟਾ ਹੈ ਮੇਰਾ ਬਾਪ ਬਹੁਤਸੀ ਬਸਤੂ ਲੇਕਰ ਚੀਨ ਕੋ ਗਿਆ ਥਾ ਵੁਹ ਵਸਤੂ ਉਸਨੇ ਵਹਾਂ ਪਰ ਬੇਚੀ ਔਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਕੁਛ ਮੋਲ ਲੇਕਰ ਖ਼ਤਾ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਆਯਾ ਉਸਕੀ ਬਿਕਰੀ ਮੈਂ ਨਫ਼ਾ ਬਹੁਤ ਸਾ ਹੂਆ ਫੇਰ ਬਡੀ ਧੂਮਧਾਮ ਸੇ ਮੇਰਾ ਬਿਵਾਹ ਕੀਆ ਫਿਰ ਕੁਛ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਉਸਕਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੂਆ ਵੁਹ ਸੰਪਦਾ ਸਭ ਕੀ ਸਭ ਮੇਰੇ ਹਾਥ ਲਗੀ ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਬੇਚ ਬੇਚਕਰ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸ ਕਰਤਾ