ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/106

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੦੫)

ਵਿਸ੍ਵਾਸ ਘਾਤੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਇਸੇ ਜੋਰੂ ਬਨਾਯਾ ਥਾ ਹਾਤਮ ਯਿਹ ਦੇਖਕਰ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੂਨੇ ਉਸਕੋ ਕਿਉਂ ਮਾਰ ਡਾਲਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਹੀ ਇਸਕਾ ਦੰਡ ਥਾ ਜੋ ਉਸਕੋ ਆਗੇ ਆਯਾ ਇਸ ਡਰ ਸੇ ਅਬ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕਾਮ ਨਾ ਕਰੇਗਾ ਔਰ ਇਸ ਸਮਾਚਾਰ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਜੋ ਕੀਆ ਚਾਹਤਾ ਹੋਇਗਾ ਵੁਹ ਭੀ ਰੁਕ ਜਾਏਗਾ ਯਿਹ ਸਾਹਸ ਮੈਨੇ ਸਭ ਕੋ ਡਰਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਕੀਆ ਹੈ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਉਸ ਹਬਸ਼ੀ ਕੋ ਅਪਨੀ ਅੰਗਨਾਈ ਮੇਂ ਗਾਡ ਦੀਆ ਔਰ ਲੌਂਡੀਓਂ ਕੋ ਇਨਾਮ ਦੇਕਰ ਪਰਸੰਨ ਕੀਆ ਔਰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਹਾਤਮ ਕੇ ਆਦਰ ਸਨਮਾਨ ਖਿਲਾਨੇ ਪਿਲਾਨੇ ਕੇ ਹਰਖ ਆਨੰਦ ਮੇਂ ਰਹਾ ਔਰ ਜਬ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹੂਆ ਤਬ ਹਾਤਮ ਉਸ ਸੇ ਵਿਦਾ ਹੋਕਰ ਉਸ ਸਰਾਇ ਮੇਂ ਆਯਾ ਔਰ ਉਸ ਸੌਦਾਗਰ ਬਚੇ ਸੇ ਮਿਲਕਰ ਪੂਛਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਕਿਆ ਕਰਤੇ ਹੋ ਪਰਸੰਨ ਹੋ ਔਰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਪ ਕੇ ਧਨ ਪ੍ਰਾਨ ਕੀ ਕੁਸ਼ਲ ਮਾਂਗਤਾ ਹੂੰ ਅਬ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਵੁਹ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਇਸ ਲੀਏ ਹਾਰਸ ਕੀ ਬੇਟੀ ਆਪਕੀ ਆਸ਼ਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰ ਮੈਂ ਉਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲੇ ਆਯਾ ਹੂੰ ਯਿਹ ਕਹਿ ਕਰ ਵੁਹ ਹਾਰਸ ਕੀ ਬੇਟੀ ਕੇ ਪਾਸ ਗਿਆ ਵਹਾਂ ਕੇ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਯਿਹ ਸਮਾਚਾਰ ਉਸਕੋ ਪਹੁਚਾਯਾ ਵੁਹ ਦਾਲਾਨ ਕੇ ਦਰੇ ਪਰ ਪਰਦੇ ਡਾਲਕਰ ਉਸਕੇ ਭੀਤਰ ਹੋ ਬੈਠੀ ਔਰ ਲੋਗੋਂ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਉਸਕੋ ਬੁਲਾ ਲਾਓ ਜਬ ਹਾਤਮ ਪਰਦੇ ਕੇ ਪਾਸ