(੧੧੭)
ਚੁਪਕੇ ਚੁਪਕੇ ਢੂੰਡਾ ਕਰੇਂ ਜਬ ਕਹੀਂ ਉਸਕਾ ਖੋਜ ਮਿਲੇ ਤੋਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਚਲੇ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਭਾਗੇ ਔਰ ਕਿਸੀ ਜਗਹ ਛਿਪ ਰਹੇ ਜਬ ਸਾਂਝ ਹੋਤੀ ਤਬ ਰਾਤ ਭਰ ਸਵੇਰ ਸੇ ਸਵੇਰ ਤਕ ਤਾਲਾਸ਼ ਕਰਤੇ ਔਰ ਦਿਨ ਭਰ ਛਿਪੇ ਰਹਿਤੇ ਐਸੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਏਕ ਦਿਨ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਤਕ ਵਹੁ ਮਾਨੁੱਖ ਨਹੀਂ ਆਯਾ ਇਸਮੇਂ ਕਿਆ ਕਾਰਣ ਹੈ ਕੋਈ ਜਾਵੇ ਔਰ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾਵੇ ਇਸ ਆਗਯਾ ਕੇ ਹੋਤੇ ਹੀ ਏਕ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਉਡਾ ਔਰ ਪਲ ਭਰ ਮੇਂ ਵਹਾਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਜਹਾਂ ਸੇ ਹਾਤਮ ਭੇਜਾ ਗਿਆ ਥਾ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਰਾਹ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੈਂ ਵੁਹ ਮਨੁੱਖਯ ਅਬੀ ਤਕ ਨਹੀ ਪਹੁੰਚਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਮੈਨੇ ਅਪਨੇ ਲਸ਼ਕਰ ਕੇ ਸਾਥ ਉਸਕੋ ਭੇਜ ਦੀਆ ਹੈ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਉਸਨੇ ਆਕਰ ਵੇਰਵੇ ਸੇ ਸਭ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਕਹਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਆਗ ਹੋਗਿਆ ਔਰ ਏਕ ਸਰਦਾਰ ਕੋ ਬੁਲਾਕਰ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਅਪਨੀ ਫ਼ੌਜ ਸਮੇਤ ਜਾ ਕਰਕੇ ਉਨ ਦੁਸ਼ਟੋ ਕੋ ਹੈਰੋ ਦੇਖੋ ਕਿ ਵੁਹ ਉਸਕੋ ਕਹਾਂ ਲੇ ਗਏ ਵੁਹ ਅਪਨਾ ਲਸਕਰ ਸਾਥ ਲੇ ਕਰ ਗਿਆ ਔਰ ਬਨ ਕੋ ਦੇਖਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਉਸਕੇ ਲਸ਼ਕਰ ਕਾ ਭਾਗਾ ਹੂਆ ਉਨਕੇ ਜਾਸੂਸੋਂ ਕੋ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਉਸਕੋ ਬਾਂਧ ਕਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਲੇ ਗਏ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਸ ਪਰ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸਚ ਕਹੀਓ ਕਿ ਵੁਹ ਮਨੁੱਖਯ ਕਹਾਂ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ
