ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/123

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੨੨)

ਜਾਤੀ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਜੋ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜਾਦਾ ਰਾਜੀ ਹੋ ਜਾਏ ਔਰ ਆਂਖੇ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਵੇਂ ਔਰ ਪੀੜ ਜਾਤੀ ਰਹੇ ਤੇ ਮੁਝੇ ਕਿਆ ਇਨਾਮ ਮਿਲੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਤੂੰ ਮਾਗੇਗਾ ਸੋਈ ਪਾਵੇਂਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਬਚਨ ਦੋ ਕੋ ਮੈਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਜ਼ਾਦੇ ਕੀ ਐਸੀ ਆਂਖ ਰਾਜ਼ੀ ਕਰ ਦੂੰਗਾ ਕਿ ਜੈਸੀ ਪਹਿਲੇ ਥੀਂ ਵੈਸੇ ਹੋ ਜਾਵੇਂ ਤੋਂ ਉਸ ਸਮਯ ਮੁੰਹ ਮਾਂਗੋ ਇਨਾਮ ਪਾਵੋ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਮਾਨਾ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹਾਤਮ ਨੇ ਵੁਹ ਮੁਹਰਾ ਪਗੜੀ ਸੇ ਨਿਕਾਲਾ ਤੋ ਥੂਕ ਮੇਂ ਘਸਾ ਕਰ ਉਸਕੀ ਆਖੋਂ ਮੇਂ ਲਗਾ ਦੀਆਂ ਸਾਂਝ ਹੋਤੇ ਤਕ ਉਸਕੀ ਲਾਲੀ ਔਰ ਪੀੜ ਮਿਟ ਗਈ ਪਰੰਤੂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨ ਹੂਈ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਦੇਖਨੇ ਮੇਂ ਤੋ ਆਗੇ ਸੇ ਆਂਖੇਂ ਅੱਛੀ ਹੈਂ ਪਰੰਤੂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਹੂਈ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅੰਧਕਾਰ ਮੇਂ ਏਕ ਬ੍ਰਿਖ ਹੈ ਉਸ ਕਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਉਸਕੇ ਪਾਣੀ ਕੀ ਦੋ ਤੀਨ ਬੰਦ ਹਾਥ ਲਗੇਂ ਤੋ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਹੋ ਜਾਵੇ ਯਿਹ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਅਪਨੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸੱਚ ਕਹੁ ਕਿ ਤੁਮ ਮੇਂ ਸੇ ਐਸਾ ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਵਹਾਂ ਜਾਕਰ ਉਸ ਬ੍ਰਿਖ ਕਾ ਪਾਣੀ ਲਾਵੇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵੁਹ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਕਾਨੋਂ ਪਰ ਹਾਥ ਧਰ ਗਏ ਔਰ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨਾਥ ਉਸਕੇ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਬਡੇ ਬਡੇ ਕਸ਼ਟ ਹੈਂ ਉਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸੇ ਪ੍ਰੇਤ ਪਿਸਾਚ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਵਹਾਂ ਹਮ ਸੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਤਾ ਕਿਓਂਕਿ ਵੇ ਦੁਸ਼ਟ ਬਡੇ ਬਲੀ ਹੈਂ ਹਮਕੋ ਜੀਤਾ ਨ ਛੋਡੇਗੇ ਆਗੇ ਜੋ