ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/124

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੨੩)

ਆਗਯਾ ਹੋ ਸੋ ਕਰੀਏ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹੁਸਨਾਪਰੀ ਉਠ ਖੜੀ ਹੁਈ ਔਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਰ ਬਿਨਤੀ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਜੋ ਮੇਰਾ ਅਪਰਾਧ ਖਿਮਾਪਨ ਹੋ ਔਰ ਯਹ ਮਨੁੱਖਯ ਮੁਝਕੋ ਮਿਲੇ ਤੋ ਮੈਂ ਜਾਕਰ ਉਸ ਬ੍ਰਿਖ ਕਾ ਪਾਣੀ ਲਾਊਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੇਰਾ ਅਪਰਾਧ ਖਿਮਾ ਕੀਆ ਔਰ ਵੁਹ ਤਰਫ਼ ਤੇਰੇ ਬਾਪ ਦੀ ਔਰ ਉਸ ਮਨੁਖਯ ਕੋ ਭੀ ਜੋ ਤੂੰ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰ ਹਾਤਮ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਸੇ ਬੋਲਾ ਕਿ ਜੋ ਤੂੰ ਮੁਝੇ ਚਾਹੇ ਕਿ ਜੀਤੇ ਜੀਅ ਅਪਨੇ ਪਾਸ ਰੱਖੂ ਸੋ ਯਿਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੇਗਾ ਜੋ ਤੂੰ ਯਿਹ ਬਚਨ ਦੇਵੇਂ ਕਿ ਜਬਤਕ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਚਾਹੇ ਤਬ ਤਕ ਮੈਂ ਰਹੂੰ ਔਰ ਜਬ ਚਾਹੂੰ ਤਬ ਚਲਾ ਜਾਉਂ ਤੋ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁਸਨਾਪਰੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੁਝਕੋ ਭੀ ਤੁਝਸੇ ਔਰ ਕੁਛ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਇਤਨਾ ਹੀ ਚਾਹਤੀ ਹੂੰ ਕਿ ਕੁਛ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਆਨੰਦ ਕਰੂੰ ਔਰ ਤੇਰੇ ਰੰਗ ਕੀ ਫੁਲਕਾਰੀ ਮੇਂ ਅਪਨੇ ਅਭਿਲਾਖ ਕੇ ਫੁਲ ਚੁਨੂੰ ਫਿਰ ਜਿਧਰ ਤੇਰਾ ਰਿਦਾਚਾਹੇ ਤੁਮਨੇ ਉਧਰ ਜਾਨਾ ਤੁਝੇ ਕੋਈ ਨ ਰੋਕ ਸਕੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੈਨੇ ਮਨ ਸੇ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕੀਆ ਅਬ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਜਾ ਯਿਹ ਸੁਨ ਕਰ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਕਈ ਪਰੀਆਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲੀ ਗਈ ਚਾਲੀਸ ਦਿਨ ਕੇ ਪੀਛੇ ਉਸ ਅੰਧਕਾਰ ਮੇਂ ਜਾ ਪਹੁਚੀ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤੀ ਹੈ ਕਿ ਏਕ ਬਹੁਤ ਬਡਾ ਬਿਰਖ ਹੈ ਜਿਸਕੀ ਫੁਨਗੀਆਂ ਆਕਾਸ਼ ਤਕ ਪਹੁੰਚੀ ਹੂਈ ਹੈ ਔਰ ਉਸ ਨੇ ਪਾਣੀ ਕੀ ਬੂੰਦ ਟਪਕਤੀ ਹੈ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਨੇ ਏਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਰਖ ਦੀਆ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਮੇਂ ਵਹ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਪਾਣੀ ਸੇ ਭਰ ਗਿਆ ਤਬ ਵੁਹ ਉਸ