ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/126

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੨੫)

ਕਰੂੰਗਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੋ ਅਪਨੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਕੇ ਹਾਥ ਫ਼ਰੋਕਾਸ਼ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਭਿਜਵਾਦੇਂ ਤੋ ਨਿਸਚਾ ਹੇ ਕਿ ਵੁਹ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਪਹੁਚਾ ਦੇਵੇਗਾ ਤਬ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਅਪਨੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਯਿਹ ਅਪਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋ ਚਲੇ ਤੋ ਤਬ ਤੁਮ ਯਿਹ ਬਸਤੂ ਸਭ ਕੀ ਸਭ ਇਨਕੇ ਸਾਥ ਲੇਜਾਨਾ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀਨਾਥ ਜੋ ਮੁਝੇ ਮਿਲਾ ਹੈ ਸੋ ਇਹ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉਸਕੀ ਆਸ਼ਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਨੇ ਕਹਾ ਥਾ ਦੇਨੇ ਕੋ ਸੋ ਵੁਹ ਦੀਜੀਏ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕਹੁ ਕਿਆ ਮਾਂਗਤੇ ਹੋ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਮੇਰਾਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤੋ ਯਿਹ ਮੋਹਰਾ ਜੋ ਆਪਕੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਹੈ ਸੋ ਦੀਜੀਏ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਸਿਰ ਨੀਚਾ ਕਰ ਲੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਜਾਨਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਹ ਮੋਹਰਾ ਹਾਰਸ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਤੁਮ ਸੇ ਮੰਗਾਯਾ ਹੈ ਮੈਨੇ ਭੀ ਬਚਨ ਦੀਆ ਅਬ ਕਿਆ ਕਰੂੰ ਬੇਵਸ ਹੂੰ ਯਿਹ ਬਾਤ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਿਕਰ ਮੋਹਰਾ ਅਪਨੇ ਹਾਥ ਸੇ ਉਤਾਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਦੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਯਿਹ ਮੋਹਰਾ ਤੂ ਉਸਕੋ ਦੇਵੇਂਗਾ ਤਬ ਮੈਂ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਨਾਂ ਰਹਿਨੇ ਦੂੰਗਾ ਕਿਸੀ ਨਾ ਕਿਸੀ ਢਬ ਸੇ ਮੰਗਵਾ ਲੂੰਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਤਕ ਆਸ਼ਕ ਕਾ ਪਰੋਜਨ ਹੋ ਚੁਕੇ ਤਬ ਆਪ ਜੋ ਚਾਹੇਂ ਸੋ ਕਰੇਂ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਮੋਹਰੇ ਕੋ ਅਪਨੀ ਬਾਂਹ ਪਰ ਬਹੁਤ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਕਰਕੇ ਬਾਂਧਾ ਤਬ ਜਹਾਂ ਤਹਾਂ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਦਰਬ ਗਡਾ ਹੂਆ ਥਾ ਵੁਹ ਸਭ ਕਾ ਸਭ ਦੇਖ ਪੜਨੇ ਲਗੀ ਤਬ ਉਸਨੇ ਅਪਨੇ ਜੀਅ ਮੇ ਕਹਾ