(੨੧੮)
ਔਰ ਅਪਨੇ ਪਰਬਤੁ ਕੀ ਓਰ ਫੂੰਕਾ ਵਹੀਂ ਏਕ ਅਗਨੀ ਪ੍ਰਗਟ ਹੂਈ ਔਰ ਉਸ ਪਰਬਤ ਕੋ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸੇ ਘੇਰ ਲੀਆ ਹਾਤਮ ਭੀ ਚਾਰ ਦਿਨ ਮੇਂ ਉਸ ਪਰਬਤ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਸਾਥੀਓਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਕਮਲਾਕ ਪਰਬਤ ਯਹੀ ਹੈ ਉਸਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਜੋ ਯਿਹ ਅਗਨਿ ਪਰਜਲਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਸੋ ਇਹ ਜਾਦੂ ਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈ ਹਾਤਮ ਵਹਾਂ ਪਰ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਔਰ ਇਸ ਆਜ਼ਮ ਪੜ੍ਹ ਕਰਕੇ ਉਸ ਪਰਬਤ ਕੀ ਓਰ ਫੂੰਕਾ ਤੋਂ ਆਗ ਬੁਝ ਗਈ ਯਿਹ ਸਮਾਚਾਰ ਕਮਲਾਕ ਕੋ ਪਹੁੰਚਾ ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਏਕ ਐਸਾ ਜਾਦੂ ਕੀਆ ਕਿ ਜਿਸਕੇ ਬਲ ਸੇ ਉਸ ਪਰਬਤ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਬਡਾ ਏਕ ਸਮੁੰਦ ਉਪਜਾ ਔਰ ਲਹਿਰਾਂ ਮਾਰਤਾ ਹਾਤਮ ਕੀ ਓਰ ਬੜ੍ਹਾ ਸਬਨਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਹ ਜਾਦੂ ਕਾ ਸਮੁੱਦ੍ਰ ਹੈ ਅਬ ਹਮ ਇਸਮੇਂ ਬਿਨਾਂ ਮ੍ਰਿਤੂ ਡੂਬਨੇ ਸੇ ਨਹੀਂ ਬਚਤੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮਤ ਘਬਰਾਵੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਭਜਨ ਕਰੋ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਇਸਮਆਜ਼ਮ ਪੜ੍ਹਕੇ ਫੂੰਕਾ ਤੋਂ ਵੁਹ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਪਵਨ ਸੇ ਉਡ ਗਿਆ ਔਰ ਧਰਤੀ ਸੂਕ ਗਈ ਔਰ ਜਾਦੂਗਰੋਂ ਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਕੋਈ ਜਾਦੂ ਇਸ ਮਨੁੱਖਯ ਪਰ ਨਹੀਂ ਚਲਤਾ ਦੇਖੀਏ ਕਿਆ ਹੋਤਾ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਕਮਲਾਕ ਨੇ ਇਕ ਮੰਤ੍ਰ ਹੋਰ ਪੜਾ ਉਸਕੇ ਪੜਤੇ ਹੀ ਦਸ,ਦਸ,ਪਾਂਚ, ਪਾਂਚ, ਮਨ ਕੇ ਪੱਥਰ ਬਰਖਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਇਤਨੇ ਬਰਖੇ ਕਿ ਉਸ ਪਰਬਤ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਔਰ ਪਰਬਤ ਹੋ ਗਿਆ ਵੁਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸੇ ਰੁਕ ਗਿਆ ਯਿਹ ਦਸ਼ਾ ਦੇਖ ਹਾਤਮ ਬੈਠ ਕਰਕੇ ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ
