ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/23

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੨)

ਨਿਉਤੇ ਕੀ ਸਬ ਵਸਤੂ ਬਨਵਾ ਕੇ ਭੇਜੀ ਔਰ ਕਈ ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਕੇ ਥਾਲ ਡੜਾਊਂ ਬਾਸਨੋਂ ਸੇ ਭਰੇ ਔਰ ਬਹੁਤਸੇ ਕਪੜੇ ਕਲਾਬਤੂਨੀ ਸਲਮੇਂ ਸਿਤਾਰੋਂ ਕੇ ਔਰ ਏਕ ਮਾਨਕ ਕਾ ਮੋਰ ਔਰ ਬਹੁਤਸੇ ਰਤਨ ਅਪਨੇ ਸਾਥ ਲਾਇਆ ਫਿਰ ਅਪਨੇ ਨੌਕਰੋਂ ਕੋ ਉਸ ਹਵੇਲੀ ਮੇਂ ਛੋਡਕਰਕੇ ਬਿਨਤੀ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਿਥੀ ਨਾਥ ਮੇਰਾ ਮਨੋਰਥ ਹ ਕਿ ਕੁਛ ਦਿਨ ਮੈਂ ਬਰਜੁਖ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਹਵੇਲੀ ਮੇਂ ਰਹੂੰ ਔਰ ਆਪਕੇ ਦਰਸ਼ਨ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕੇ ਲੀਏ ਨਿਤ ਆਇਆ ਕਰੂੰ ਪਰ ਕਲ ਉਨ ਮਹਾਤਮਾ ਕਾ ਨਯੋਤਾ ਕਰ ਲੂੰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਤੁਮਾਰੇ ਜੀਅ ਮੇਂ ਆਵੇ ਸੋ ਕਰੋ ਹਮਾਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹੀ ਭੀ ਅਪਨੀ ਸਮਝੋ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨਕਰ ਉਸਨੇ ਉਠਕਰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕੀਆ ਔਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਿਹ ਸਭ ਆਪ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੈ ਮੈਂ ਤੋ ਆਪ ਕਾ ਆਗਯਾ ਵਰਤੀ ਸੇਵਕ ਹੂੰ ਨਿਦਾਨ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਵਿਦਾ ਹੂਆ ਅਪਨੇ ਬਾਪ ਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਨਿਉਤੇ ਕੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀ ਫਿਰ ਏਕ ਨੌਕਰ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਉਸ ਛਲੀਏ ਫ਼ਕੀਰ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਹ ਅਰ ਮੇਰ ਓਰ ਸੇ ਬਿਨਤੀ ਕਰਕੇ ਕਹੁ ਕਿ ਆਪ ਕਲ ਕੇ ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਘਰ ਮੇਂ ਪਧਾਰੋ ਤੋ ਮਾਨੋ ਇਸ ਦਾਸ ਕੋ ਬਿਨ ਦਾਮੋਂ ਮੋਲ ਲੇਵੋ ਵੁਹ ਗਿਆ ਔਰ ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਿਨਤੀ ਕੀ ਉਸਨੇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਮਾਨ ਕਰ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਉਸੀ ਅਪਨੀ ਪੁਰਾਨੀ ਰੀਤੀ ਸੇ ਅਪਨੇ ਚਾਲੀਸ ਸਾਥੀ ਕੋ ਸਾਥ ਲੀਏ ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀਕੀ ਈਂਟੋਂ ਪਰ ਪਾਉਂ ਰਖਤਾਹੂਆਚਲਾ ਮਾਹਰੂਸ਼ਾਹ ਨੇ ਜੋ ਮਕਾਨ ਪਾਦਸ਼ਾਹੋਂ ਕੇ ਯੋਗਯ