(੨੪੧)
ਇਸਕੋ ਖਾ ਕਰਕੇ ਆਨੰਦ ਕਰ ਇਸ ਤਰਹ ਕਾ ਖਾਨਾ ਤੂਨੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਖਾਯਾ ਹੋਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਿਤਨੇ ਪਸ਼ੂ ਪੰਖੀ ਭੱਖ ਹੈਂ ਸਭ ਮੈਨੇ ਖਾਏ ਹੈਂ ਕਿਹ ਕਿਸਕਾ ਮਾਸ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੇ ਕਬੀ ਨਹੀਂ ਖਾਯਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਤੂਨੇ ਪਸੂ ਪੰਖੀਓਂ ਕਾ ਮਾਸ ਖਾਯਾ ਹੋਗਾ ਯਿਹ ਮਨੁੱਖਯ ਕਾ ਮਾਸ ਹੈ ਸੋ ਕਬਨਾ ਖਾਯ ਹੋਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮਨੁਖਯ ਭਖੀ ਹੋ ਤੁਮ ਸੇ ਡਰਨਾ ਚਾਹੀਏ ਤੁਮਨੇ ਕਿਸੀ ਮੁਸਾਫਿਰ ਕੋ ਮਾਰਾ ਹੈ ਉਸਕਾ ਮਾਸ ਖਾਯਾ ਚਾਹਤੇ ਹੋ ਮੈਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਤੁਮਾਰੀ ਯਹੀ ਰੀਤਿ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਮੁਸਾਫਿਰ ਯਹਾਂ ਭੁਲਾ ਭਟਕਾ ਆ ਨਿਕਲਤਾ ਹੈ ਤੁਮ ਉਸਕੋ ਮਾਰ ਆਪਸ ਮੇਂ ਬਾਂਟ ਕਰ ਖਾ ਜਾਤੇ ਹੋ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਅਰੇ ਮੁਸਾਫਿਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਸੇ ਡਰ ਹਮ ਮੁਸਾਫਿਰ ਕੋ ਮਾਰ ਕਰ ਨਹੀਂ ਖਾਤੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬੜੇ ਅਚੰਭੇ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮਨੁੱਖਯ ਕਾ ਮਾਸ ਹੈ ਕੋਈ ਅਪਨੇ ਜ਼ਾਤ ਵਾਲੇ ਕੋ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਖਾਤਾ ਪਰ ਦੂਸਰੇ ਕੋ ਖਾਈਤਾ ਹੈ ਤਬ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਤੂਨੇ ਯਿਹ ਝੂਠ ਸਮਝਾ ਹੋ ਹਮਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਕੀ ਇਹ ਰੀਤ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਬੀਮਾਰ ਪੜਤਾ ਹੈ ਤਬ ਉਸਕੇ ਕੁਨਬੇ ਕੇ ਲੋਗ ਉਸਕੋ ਮਾਰਕੇ ਉਸਕਾ ਮਾਸ ਆਪਸ ਮੇਂ ਬਾਂਟ ਲੇਤੇ ਹੈਂ ਇਸੀ ਸੇ ਹਮਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਕੋਈ ਆਪਨੀ ਮੌਤ ਸੇ ਨਹੀਂ ਮਰਤਾ ਔਰ ਕਬਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਬਨਤੀ ਹਾਤਮ ਨੇ ਇਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਧਿਕਾਰ ਹੈ ਤੁਮਾਰੀ ਰੀਤਿ ਔਰ ਤੁਮਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਈਸ਼੍ਵਰ ਸਰਬ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਰੋਗੀ ਕੋ ਅਰੋਗ
