ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/27

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੬)

ਕੋ ਤੁਮਾਰੀ ਹਵੇਲੀ ਪਰ ਚੋਰ ਆਏ ਥੇ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਪਿ੍ਥੀਨਾਥ ਕੋਤਵਾਲ ਅੱਛੇ ਸਮਯ ਪਰ ਪਹੁਚਾ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਘਰ ਲੂਟਾ ਜਾਤਾ ਔਰ ਮੈਂ ਮਾਰਾ ਜਾਤਾ ਯਿਹ ਸੁਣ ਕਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਉਨ ਚੋਰੋਂ ਕੇ ਹਮਾਰੇ ਸਾਹਮਨੇ ਲਾਓ ਵੁਹ ਵੈਸੇ ਹੀ ਉਨਕੋ ਬਾਂਧੇ ਹੁਏ ਆਏ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਉਨਕੋ ਦੇਖਕਰ ਹਸੇ ਔਰ ਕਹਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਹੇ ਬੇਟਾ ਯਿਹ ਤੋ ਹਮਾਰੇ ਸ਼ਾਹ ਸਾਹਿਬ ਜਾਣ ਪੜਤੇ ਹੈਂ ਉਨਕੋ ਔਰ ਸਮੀਪ ਲਾਓ ਜਬ ਆਗੈ ਆਏ ਔਰ ਅੱਛੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਛਾਨੇ ਗਏ ਤੋ ਵਹੀ ਸ਼ਾਹ ਸਾਹਿਬ ਔਰ ਚਾਲੀਸ ਮੁਰੀਦ ਥੇ ਫਿਰ ਕੋਤਵਾਲ ਕੋ ਹੁਕਮ ਹੂਆ ਕਿ ਤੁਮ ਇਨਕੀ ਗਠੜੀਆਂ ਔਰ ਕਮਰੇਂ ਖੋਲ ਕੇ ਦਿਖਲਾਓ ਉਸਨੇ ਉਨਕਾ ਝਾੜਾ ਲੀਆ ਤੋ ਏਕ ਏਕ ਕੇ ਪਾਸ ਫਾਸੀਆਂ ਨਿਕਲੀ ਔਰ ਸ਼ਾਹ ਸਾਹਿਬ ਕੇ ਪਾਸ ਸੇ ਭੀ ਜੜਾਊ ਮੋਰ ਔਰ ਫਾਸੀਆਂ ਹਾਥ ਆਈਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਯਿਹ ਦੇਖਕਰ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਰਹੇ ਔਰ ਕੋ੍ਧ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਅਬੀ ਇਨਕੋ ਸੂਲੀ ਦੋ ਕਿ ਫਿਰ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕਾਮ ਨਾ ਕਰੇ ਵਹਾਂ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਨੇ ਕੀ ਦੇਰ ਥੀ ਜੱਲਾਦੋਂ ਨੇ ਸਭ ਕੋ ਸੂਲੀ ਚੜਾਯਾ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਜਬ ਦੇਖਾ ਕਿ ਬੇਰੀ ਅਪਨੇ ਸਾਥੀਓਂ ਸਮੇਤ ਮਾਰਾ ਗਿਆ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਸੇ ਉਠੀ ਔਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਹੇ ਪਿ੍ਥੀਨਾਥ ਯਿਹ ਲੌਡੀ ਬਰਜੁਖ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਹੈ ਆਪਨੇ ਇਸੀ ਨਿਰਲਜ ਫ਼ਕੀਰ ਕੇ ਲੀਏ ਮੁਝੇ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲਾ ਦੀਆ ਥਾ ਤਬ ਭੀ ਮੇਰਾ ਕੁਛ ਅਪਰਾਧ ਨਾ ਥਾ ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਕਾ ਅਸਬਾਬ ਇਸ