ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/358

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੫੬)

ਸਾਮਨਾ ਕਰੂੰਗਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰ ਵੁਹੀ ਮੋਹਰਾ ਨਿਕਾਲ ਕਰ ਇਨਕੇ ਸਾਮਨੇ ਧਰਤੀ ਪਰ ਰਖਦੇ ਔਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਲੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਅਪਨਾ ਮੁਹਰਾ ਨਿਕਾਲਨਾ ਚਾਹਾ ਪਰ ਹਾਥ ਐਸੇ ਕਾਂਪਨੇ ਲਗੇਕਿ ਨਾਨਿਕਲ ਸਕਾ ਉਸੀ ਬਿਧ ਮਨੁੱਖਯ ਨੇ ਨਿਕਾਲ ਕੇ ਉਸਕੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਦੇ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਧਰਤੀ ਪਰ ਡਾਲਦੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜੋ ਉਸ ਮੁਹਰੇ ਕੋ ਦੇਖਾ ਔਰ ਵਹੀਂ ਫੈਂਕ ਦੀਆ ਫਿਰ ਵਹੀਂ ਛਿਪਕਲੀਓਂ ਕੇ ਜੰਗਲ ਕੇ ਸਮਾਨ ਧਰਤੀ ਰੰਗ ਬਦਲ ਲਾਲ ਹੋ ਗਈ ਔਰ ਬਿੱਛੂ ਭੀ ਆਪਸ ਮੇਂ ਲੜਨੇ ਲਗੇ ਏਕ ਏਕ ਕੇ ਡੰਗ ਸੇ ਦੂਸਰੋਂ ਕਾ ਬਦਨ ਫਟ ਗਿਆ ਹਾਤਮ ਖੜਾ ਹੋਕਰ ਯਿਹ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਤਾ ਥਾ ਤੀਨ ਦਿਨ ਮੇਂ ਵੁਹ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਆਪਸ ਮੇਂ ਲੜ ਮਰੇ ਹਾਤਮ ਭੀ ਤਬਤਕ ਵਹੀਂ ਰਹਾ ਚੌਥੇ ਦਿਨ ਉਸ ਮੁਹਰੇ ਕੋ ਉਠਾ ਕੇ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਭਜਨ ਕਰ ਆਗੇ ਕੋ ਚਲਾ ਕੁਛ ਦਿਨ ਮੇਂ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਉਸਮੇਂ ਪਹੁਚਾ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਅਪੂਰਬੀ ਮਨੁੱਖਯ ਦੇਖ ਪਾਸ ਆਕੇ ਪੁਛਾ ਕਿ ਤੂ ਕਿਸ ਰਾਹ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਦਹਿਨੀ ਤਰਫ ਕੀ ਰਾਹ ਸੇ ਵੁਹ ਅਚੰਭ ਮੇਂ ਹੋ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਤੂ ਜੀਤਾ ਕੈਸੇ ਬਚਾ ਕਿਆ ਬੰਬੂਲ ਕੇ ਕਾਂਟੇ ਔਰ ਛਿਪਕਲੀਓਂ ਔਰ ਅਸ਼ਟਧਾਤ ਕੇ ਜੰਗਲ ਬਿੱਛੂਓ ਕੀ ਬਿਆਧਾ ਤੁਝ ਪਰ ਨਾ ਪੜੀ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾਕਿ ਉਨ ਬਯਾਧੋਂ ਮੇਂ ਫਸਾ ਤੋ ਥਾ ਪਰੰਤੂ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਸਹਾਇ ਸੇ ਛਿਪਕਲੀਆਂ ਔਰ ਬਿੱਛੂ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਟਿਕਾਨੇ ਲਗੇ ਅਬ ਇਸ ਰਾਹ ਮੇਂ