ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/38

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੭)

ਮੇਰਾ ਤੋ ਬਹੁਤ ਬੜਾ ਅਭਿਲਾਖ ਹੈ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਸੇ ਜਾ ਕਹਾ ਕਿ ਏਕ ਮਨੁੱਖ ਹਾਤਮ ਨਾਮੀ ਤੁਮਾਰੀ ਬਾਤੇਂ ਪੂਰੀ ਕਰਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਆਯਾ ਹੈ ਔਰ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਹੈ ਉਸਨੇ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਦੋਨੋਂ ਕੋ ਬੁਲਵਾ ਲੀਆ ਜਬ ਵੇ ਆਏ ਤਬ ਬਿਲਮ ਨ ਕੀ ਓਟ ਮੇਂ ਹੋ ਬੈਠੀ ਔਰ ਪੁਛਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਤੁਮਾਰਾਕਿਆ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਜੀਤੇ ਤੋਹੈਂ ਪਰੰਤੂ ਹੇ ਚੰਦ੍ਰਮੁਖੀ ਟੁਕ ਉਸਕੋ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾ ਜੋ ਤੇਰੇ ਲੀਏ ਅਪਨਾ ਰਾਜ ਪਾਟ ਛੋਡ ਭਿਖਾਰੀ ਕਾ ਭੇਖ ਬਨਾ ਬਾਵਲਾ ਹੋ ਰਾਤ ਦਿਨ ਪੀਟਤਾ ਮਾਰਾ ਮਾਰਾ ਫਿਰਤਾ ਹੈ ਜਿਸਸੇ ਉਸਕੇ ਜੀ ਕੋ ਕੁਛ ਤੋ ਧੀਰਜ ਹੋ ਜਾਵੇ ਔਰ ਜੀਵਨ ਕਾ ਫਲ ਪਾਵੇ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਮੈਂ ਬੇ ਪਹਿਚਾਨੇ ਮਾਨੁੱਖ ਕੇ ਸਾਹਮਨੇ ਕੈਸੇ ਆਉਂ ਔਰ ਕਿਸ ਭਾਂਤ ਆਪਨਾ ਮੁਖ ਦਿਖਲਾਉਂ ਪਰ ਜੋ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਇਨ ਸਾਤ ਬਾਤੋਂ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾਵੇਗਾ ਵਹੀ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਵਿਵਾਹ ਕਰ ਮੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀ ਫੁਲਵਾਰੀ ਸੇ ਆਨੰਦ ਕੇ ਫੂਲ ਚੁਗੇਗਾ ਔਰ ਮੇਰੇ ਮਿਲਾਪ ਸਮਾਗਮ ਕੀ ਮਦ ਪਾਨ ਕਰੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਵੁਹ ਕੌਨਸੀ ਬਾਤੇਂ ਹੈਂ ਤੁਮ ਅਪਨੀ ਮਧੁਰ ਜਿਭਯਾ ਸੇ ਵਰਨਨ ਕਰੋ ਔਰ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਯਿਹ ਬਚਨ ਭੀ ਦੋ ਕਿ ਜੋ ਉਨ ਬਾਤੋਂ ਕੋ ਪੂਰਾ ਕਰੂੰ ਤੋ ਤੁਮਕੋ ਜਿਸਕੋ ਚਾਹੂੰ ਦੇਦੂ ਉਸਨੇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਮਾਨਕਰ ਦ੍ਰਿੜ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ ਕੀ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਖਾਨੇ ਖਿਲਵਾ ਕਰ ਧਨ ਰਤਨ ਦੇ ਬਿਦਾਕੇ ਸਮਯ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਹਾਤਮ ਏਕ ਬਾਤ ਤੋਂ ਯਿਹ ਹੈ ਕਿ ਏਕ ਬਾਰ ਦੇਖਾ ਦੂਸਰੀ