(੪੫)
ਬੱਚੇ ਕੇ ਬਦਲੇ ਮੁਝੇ ਖਾਹ ਪਰ ਉਨ ਬੱਚੋਂ ਕਾ ਖਾਨਾ ਛੋੜ ਦੇਵਹੁ ਕਫੁਤਾਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਉਨਕੋ ਤੋ ਖਾਉਂਗਾ ਪਰ ਆਜ ਤੁਝਕੋ ਭੀ ਨਾ ਛੋੜੂੰਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਕੋ ਉਸ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਸੁਗੰਦ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਚਉਰਾਸੀ ਲੱਖ ਜੀਵ ਉਤਪੰਨ ਕੀਏ ਹੈ ਤੁਮ ਗੀਦੜ ਕੇ ਬੱਚੇ ਖਾਨੇ ਛੋੜ ਦੋ ਵੁਹ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਪਰਮ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਹੈ ਸਭ ਕੋ ਅਹਾਰ ਦੇਤਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੇ ਤੁਮਕੋ ਅਹਾਰ ਪਹੁਚਾਵੇਗਾ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਉਨਕੋ ਕਬ ਛੋੜਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਤੁਝੇ ਕਬ ਜੀਤਾ ਜਾਨੇ ਦੇਂਗੇ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਯਿਹ ਦੁਸ਼ਟ ਕਠੋਰ ਹੈਂ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਭੀ ਸੁਗੰਦ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤੇ ਉਨਕੋ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੀਏ ਯੇਹ ਸਮਝ ਵੁਹ ਕ੍ਰੋਧ ਸੇ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਔਰ ਉਛਲ ਕਰਕੇ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਕਾ ਗਲਾ ਪਕੜ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਦੇ ਪਟਕਾ ਔਰ ਜੀ ਮੇਂ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇਨਕੋ ਕੈਸੇ ਮਾਰੂੰ ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਮੈਨੇ ਆਜ ਤਕ ਕਿਸੀ ਕੋ ਨਹੀਂ ਮਾਰਾ ਹੈ ਔਰ ਨਾ ਕਿਸੀ ਕੋ ਦੁਖ ਦੀਆ ਹੈ ਪਰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਸੌਗੰਦ ਨਾ ਮਾਨੀ ਕੁਛ ਡੰਡ ਦੇਨਾ ਚਾਹੀਏ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਜੀਅ ਮੇਂ ਠਹਿਰਾਇ ਛੁਰੀ ਨਿਕਾਲੀ ਮੁੱਠ ਸੇ ਉਸਕੇ ਦਾਤ ਝਾੜੇ ਔਰ ਫਲ ਸੇ ਨਖ ਕਾਟੇ ਫਿਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਸ੍ਵਸਤਿ ਡੰਡਵਤ ਕਰ ਯਿਹ ਮਾਂਗਾ ਕਿ ਹੈ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਇਨ ਪਸ਼ੂਓ ਕੀ ਪੀਰ ਦੂਰਕ ਰ ਯਿਹ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਉਸਕੀ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਮਾਨ ਲੀ ਉਸੀ ਘੜੀ ਉਨ ਦੋਨੋ ਕੀ ਪੀੜ ਜਾਤੀ ਰਹੀ ਔਰ ਉਸਨੇ ਉਨਕੋ ਛੋਡਦੀਆ ਵੁਹ ਰੋ ਰੋ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਅਬ ਹਮਕੋ ਅਹਾਰ ਕੈਸੇ ਮਿਲੇਗਾ ਔਰ ਹਮ
