ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/82

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੮੧)

ਕੀਆ ਜੋ ਆਜ ਕੀ ਰਾਤ ਮੇਰੇ ਕਾਮ ਆਤਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕਹਾ ਕਿ ਧੰਨ ਈਸ਼੍ਵਰ ਜਿਸਕੀ ਕਿਰਪਾ ਸੇ ਮੈਂ ਆਜ ਅਪਨੇ ਮਨ ਵਾਛਿਤ ਅਸਥਾਨ ਕੋ ਪਹੁਚਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸੇ ਥਾਲ ਆਕਾਸ਼ ਜੇ ਉਨ ਮਹਾਤਮਾਓਂ ਕੇ ਲੀਏ ਆਏ ਉਨ ਥਾਲੋਂ ਮੇਂ ਏਕ ਏਕ ਕਟੋਰਾ ਖੀਰ ਔਰ ਏਕ ਏਕ ਕਟੋਰਾ ਪਾਣੀ ਕਾ ਥਾ ਉਨ ਥਾਲੋਂ ਸੇ ਏਕ ਥਾਲ ਜ਼ਯਾਦਾ ਥਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਖਾਨੇ ਕੇ ਸਮਯ ਆਪਸ ਮੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਜ ਕੀ ਰਾਤ ਏਕ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਹਮਾਰੇ ਯਹਾਂ ਮਹਿਮਾਨ ਹੈ ਉਸ ਕੋ ਲਾਓ ਕਿ ਯਿਹ ਥਾਲ ਉਸਕੇ ਲੀਏ ਆਯਾ ਹੈ ਉਨਮੇਂ ਸੇ ਏਕ ਉਠਾ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਲਾਕਰ ਏਕ ਮਸਨਦ ਪਰ ਬੈਠਾਲ ਕਰ ਥਾਲ ਉਸਕੇ ਆਗੇ ਰਖ ਦੀਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜੋ ਉਸਕੀ ਓਰ ਦੇਖਾ ਜੋ ਮੈਲਾ ਕੁਚੈਲਾ ਉਨ ਸੇ ਦੂਰ ਬੈਠਾ ਕਰਾਹ ਰਹਾ ਥਾ ਔਰ ਏਕ ਥਾਲ ਉਸਕੇ ਆਗੇ ਭੀ ਧਰਾ ਥਾ ਉਸਮੇਂ ਏਕ ਕਟੋਰਾ ਥੋਹਰ ਕੇ ਦੂਧ ਕਾ ਥਾ ਕਰੀਓ ਸੇਭਰਾ ਹੂਆ ਥਾ ਔਰ ਏਕ ਕਟੋਰੇ ਮੇਂ ਪੀਪ ਔਰ ਰੁਧਰ ਭਰਾ ਥਾ ਯਿਹ ਦੇਖ ਹਾਤਮ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਖਾਨਾ ਖਾਨੇ ਔਰ ਉਸਕੀ ਓਰ ਦੇਖਨੇ ਲਗਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਸਭ ਖਾ ਚੁਕੇ ਤਬ ਉਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਸੇ ਕੁਛ ਬਿਨਤੀ ਕੀਆ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ ਜੋ ਆਗਯਾ ਹੋ ਤੋ ਕਹੂੰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕਹੋ ਤਬ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿਆ ਕਾਰਣ ਹੈ ਕਿ ਤੁਮ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਟਾ ਸੇ ਗੱਦੀਓਂ ਪਰ ਬੈਠੇ ਐਸੇ ਸਾਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਖਾਨੇ ਖਾਓ ਔਰ ਯਿਹ ਦੁਖਿਆਰੋਂ ਕੀ ਧਰਤੀ ਪਰ ਬੈਠਾ ਥੋਹਰਕਾ ਦੂਧ ਪੀਏ ਉਨੋਂ ਨੈ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮ ਇਸ ਭੇਦ ਕੋ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ