( ੬੧)
(ਗ)
ਬੇਦ ਕਤੇਬ *ਇਫ਼ਤਰਾ ਭਾਈ ਦਿਲ ਕਾ ਫ਼ਿਕਰ ਨ ਜਾਇ. (ਤਿਲੰਗ ਕਬੀਰ)
(ਘ)
ਸਿਮ੍ਰਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਵੀਚਾਰਦੇ, ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ. (ਅਨੰਦ ਮ:੩)
(ਙ)
ਸਿਮ੍ਰਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਬਹੁਤ ਵਿਸਥਾਰਾ,
ਮਾਇਆਮੋਹ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ. (ਮਾਰੂ ਮ ੫)
(ਚ)
ਪੜ੍ਹੇ ਰੇ ਸਗਲ ਬੇਦ, ਨਹਿ ਚੂਕੈ ਮਨਭੇਦ,
ਇਕ ਖਿਨ ਨ ਧੀਰਹਿ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕੇ ਪੰਚਾ, (ਧਨਾਸਰੀ ਮ:੫)
(ਛ)
ਵੇਦ ਪੜਹਿ, ਹਰਿਨਾਮ ਨ ਬੂਝਹਿ.
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣ ਪੜਿ ਪੜਿ ਲੂਝਹਿ. (ਮਾਰੂ ਮ:੩)
(ਜ)
ਬੇਦਬਾਣੀ ਜਗ ਵਰਤਦਾ, ਤ੍ਰੈਗੁਣ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰ,
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਮਡੰਡ ਸਹੈ, ਮਰ ਜਨਮੈ ਵਾਰੋਵਾਰ, (ਮਲਾਰ ਮ:੩ )
(ਝ)
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਥਕੇ ਵੇਦਾਂ ਕਾ ਅਭਿਆਸ,
ਹਰਿਨਾਮ ਚਿਤ ਨ ਆਵਈ, ਨਹਿ ਨਿਜਘਰ ਹੋਵੇ ਬਾਸ.(ਮਲਾਰ ਮ:੩)
(ਞ)
ਬ੍ਰਹਮੇ ਚਾਰ ਹੀ ਵੇਦ ਬਨਾਏ,
ਸਰਬਲੋਕ ਤਿਹ ਕਰਮ ਚਲਾਏ.
ਜਿਨ ਕੀ ਲਿਵ ਹਰਿਚਰਨਨ ਲਾਗੀ,
ਤੇ ਬੇਦਨ ਤੇ ਭਏ ਤਿਆਗੀ,
ਜਿਨ ਮਨ ਹਰਿਚਰਨਨ ਠਹਿਰਾਯੋ.
ਸੋ ਸਿਮ੍ਰਤਿਨ ਕੇ ਰਾਹ ਨ ਆਯੋ (ਵਿਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ)
(ਟ)
ਸਿਮ੍ਰਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਬੇਦ ਸਭੈ
ਬਹੁ ਭੇਦ ਕਹੈਂ ਹਮ ਏਕ ਨ ਜਾਨਯੋ,
(ਠ)
ਵੇਦ ਕਤੇਬ ਕੇ ਭੇਦ ਸਭੈ ਤਜ,
ਕੇਵਲ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨਿਧਿ ਮਾਨਯੋ. (ਦਸਮਗੁਰੂ ਜੀ)
- ਕਪੋਲਕਲਪਣਾ.
