(੧੩੨)
ਅੱਲਾ ਪਾਕ ਸੱਚਾ ਜਦੋਂ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦੇ ਸੋਈ ਫ਼ਕੀਰ ਯਕੀਨਿਆਂ ਦੇ
ਤੁਸੀਂ ਕਰਮ ਕਰੋ ਰੱਬ ਫ਼ਜ਼ਲ ਕਰਸੀ ਦਰਦ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਣ ਰੰਜੀਨਿਆਂ ਦੇ
ਦੀਦਾਰ ਖੁਦਾਅ ਸ਼ਫਾਅਤ ਨਬੀਓਂ ਕਰੇ ਕੰਮ ਕੋਈ ਐਥੇ ਦੀਨਿਆਂ ਦੇ
ਵਾਰਸ ਕਰਮ ਜੋ ਕਰੇ ਫ਼ਕੀਰ ਉਤੇ ਰੰਗ ਖ਼ੂਬ ਹੋਵਣ ਜਨਮ ਹੀਨਿਆਂ ਦੇ
ਕਲਾਮ ਬਾਲ ਨਾਥ
ਏਸ ਜੋਗ ਦੇ ਵਾਇਦੇ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਨਾਦ ਸੁੰਨ ਹੀ ਰੋਜ਼ ਵਜਾਉਣਾ ਓਏ
ਜੋਗੀ ਜੰਗਮੀ ਜੋਦੜੀ ਜਟਾਧਾਰੀ ਮੁੰਡੀ ਨਿਰਮਲਾ ਭੇਖ ਵਟਾਉਣਾ ਓਏ
ਤਾੜੀ ਲਾਕੇ ਨਾਥ ਵਲ ਧਿਆਨ ਧਰਨਾ ਦਸਵੇਂ ਦੁਆਰ ਸ੍ਵਾਸ ਚੜਾਉਣਾ ਓਏ
ਜੰਮੇ ਆਇ ਤੇ ਹਿਰਖ ਤੇ ਸੋਗ ਛੱਡੇ ਨਹੀਂ ਮੋਯਾਂ ਗਿਆਂ ਪਛਤਾਉਣਾ ਓਏ
ਨਾਮ ਫ਼ਕਰ ਦਾ ਬਹੁਤ ਅਸਾਨ ਲੈਣਾ ਖਰਾ ਕਠਨ ਹੈ ਜੋਗ ਕਮਾਉਣਾ ਓਏ
ਨ੍ਹਾ ਧੋ ਕੇ ਜਟਾਂ ਨੂੰ ਧੂਪ ਦੇਣਾ ਸਦਾ ਅੰਗ ਭਬੂਤ ਰਮਾਉਣਾ ਓਏ
ਉਦਿਆਨ ਬਾਸੀ ਜਤੀ ਸਤੀ ਜੋਗੀ ਝਾਤ ਇਸਤਰੀ ਵੱਲ ਨਾ ਪਾਉਣਾ ਓਏ
ਲੱਖ ਖੂਬਸੂਰਤ ਪਰੀ ਹੂਰ ਹੋਵੇ ਜ਼ਰਾ ਜੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭਰਮਾਉਣਾ ਓਏ
ਕੰਦ ਮੂਲ ਤੇ ਪੋਸਤ ਅਫ਼ੀਮ ਬੱਚਾ ਨਸ਼ਾ ਖਾਇਕੇ ਮਸਤ ਹੋ ਜਾਉਣਾ ਓਏ
ਤੱਨ ਚੋਪੜੇ ਆਰਸੀ ਨਾਲ ਵੇਖੇਂ ਏਥੇ ਸੱਥਰੀ ਰੋੜ ਵਛਾਉਣਾ ਓਏ
ਜੱਗ ਖ਼ਾਬ ਖਿਆਲ ਦੀ ਬਾਤ ਜਾਨੀਂ ਹੋ ਕਮਲਿਆਂ ਹੋਸ਼ ਭੁਲਾਉਣਾ ਓਏ
ਘੱਤ ਮੁੰਦਰਾਂ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਬੀਨ ਕਿੰਗ ਤੇ ਸੰਖ ਵਜਾਉਣਾ ਓਏ
ਜਗਨ ਨਾਥ ਗੁਦਾਵਰੀ ਗੰਗ ਜਮਨਾ ਸਦਾ ਤੀਰਥੀਂ ਜਾਇਕੇ ਨ੍ਹਾਉਣਾ ਓਏ
ਮੇਲੇ ਸਾਧਾਂ ਦੇ ਜਾਵਨਾ ਦੇਸ਼ ਪਛਮ ਨਵਾਂ ਨਾਥਾਂ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਉਣਾ ਓਏ
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਤੇ ਲੋਭ ਹੰਕਾਰ ਮਾਰਨ ਜੋਗੀ ਖਾਕ ਦਰ ਖਾਕ ਹੋ ਜਾਉਣਾ ਓਏ
ਰੰਨਾਂ ਘੂਰਦਾ ਗਾਉਂਦਾ ਫਿਰੇਂ ਵਹਿਸ਼ੀ ਤੈਥੋਂ ਔਖੜਾ ਜੋਗ ਕਮਾਉਣਾ ਓਏ
ਏਹ ਜੋਗ ਹੈ ਕੰਮ ਨਰਾਸਿਆਂ ਦਾ ਤੁਸਾਂ ਜੱਟਾਂ ਕੀ ਜੋਗ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਓਏ
ਤਮਾ ਹਿਰਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਫਕੀਰ ਹੋਣਾ ਅਸਾਂ ਹਕ ਦਾ ਰਾਹ ਬਤਾਉਣਾ ਓਏ
ਲੋਕਾਂ ਭਾਣੇ ਏਹ ਜੋਗ ਦੀ ਬਾਤ ਸੌਖੀ ਜੀਉਂਦੀ ਜਾਨ ਤੇ ਖਾਕ ਸਮਾਉਣਾ ਓਏ
ਵਾਰਸ ਜੋ ਦਾ ਜਾਲਨਾ ਖਰਾ ਔਖਾ ਜੋਗ ਪਾਉਨਾ ਜਾਨ ਗਵਾਉਣਾ ਓਏ
ਕਲਾਮ ਰਾਂਝਾ
ਤੁਸੀਂ ਜੋਗ ਦੇਹੋ ਅਤੇ ਕਰੋ ਕਿਰਪਾ ਦਾਨ ਕਰਦਿਆਂ ਢਿਲ ਨਾ ਲੋੜੀਏ ਜੀ
ਤੇਰੀਆਂ ਸਭ ਗਲਾਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਮੈਨੂੰ ਵਿਚ ਜੋਗ ਦੇ ਕਿਵੇਂ ਹੁਣ ਜੋੜੀਏ ਜੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਰੰਨ ਘਰ ਬਾਰ ਵਸਾਰ ਬੈਠਾ ਮੁੜ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਂਹ ਟਕੋਰੀਏ ਜੀ
