(੨੨੪)
ਚੁੁੰਨੀ ਪਾੜਕੇ ਮੋਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਨੀ ਕੁੰਜ ਕੁਆਰੀਏ ਆਲੀਏ ਭੋਲੀਏ ਨੀ
ਚੋਰ ਯਾਰ ਵਾਂਗੂੰ ਨਿੱਤ ਰਹੇਂ ਸੱਚੀ ਚੋਰੀ ਕਰੀਏ ਤੇ ਮੂਲ ਨਾ ਡੋਲੀਏ ਨੀ
ਇਹਾ ਜਿਹਾਂ ਫਕੀਰਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਉਤੋਂ ਜੀ ਜਾਨ ਚਾ ਆਪਣਾ ਘੋਲੀਏ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਹਮਵਜ਼ਨ ਹੈ ਝੂਠ ਦੋਜ਼ਖ ਕੰਡੀ ਪਾਏ ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਤੋਲੀਏ ਨੀ
ਕਲਾਮ ਸਹਿਤੀ
ਭਲਾ ਦੱਸ ਭਾਬੀ ਕੇਹਾ ਵੈਰ ਚਾਯੋ ਭਈਆ ਪਿੱਟੜੀ ਨੂੰ ਪਈ ਲੂੰਹਨੀ ਏਂ
ਅਨਹੋਣੀਆਂ ਗਲਾਂ ਦੇ ਨਾਉਂ ਲੈ ਕੇ ਘਾ ਅੱਲੜੇ ਪਈ ਖਡੂਹਨੀ ਏਂ
ਸੋਹਣੀ ਹੋਈ ਨਾਹੀਂ ਤੂੰ ਤਾਂ ਗਜ਼ਬ ਚਾਯਾ ਖੂਨ ਖ਼ਲਕ ਦਾ ਪਈ ਨਚੂੂੰਹਨੀ ਏਂ
ਆਪ ਚਾਕ ਹੰਢਾਇਕੇ ਛੱਡ ਆਈਓਂ ਹੁਣ ਖ਼ਲਕ ਨੂੰ ਪਈ ਵਡੂਹਨੀ ਏਂ
ਆਖ ਭਾਈ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਚੰਡਾ ਛਡੂੰ ਜਿਹੇ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਣੇ ਲੂਹਨੀ ਏਂ
ਆਪ ਕਮਲੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਂਗ ਲਾਏਂ ਖੱਚਰ ਵਾਦੀਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਖੂਹਨੀ ਏਂ
ਆਪ ਛਾਣਨੀ ਛੇਕਦੀ ਦੁਸਰੀ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਕੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਪਈ ਧੂਹਨੀ ਏਂ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਕਹੇ ਬਘਿਆੜੀਏ ਨੀ ਮੁੰਡੇ ਮੋਹਣੀ ਤੇ ਝੋਟੇ ਦੋਹਨੀ ਏਂ
ਕਲਾਮ ਹੀਰ
ਖੁਆਰ ਖੱਜਲਾਂ ਰੁਲਦੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂਸੀਅਖੀਂਵੇਖਦਿਆਂ ਹੋਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਹੋਈਆਂ
ਆਪ ਦੁਧਦੀਆਂ ਧੋਤੀਆਂ ਨੇਕ ਬਖਤਾਂ ਅਗੇ ਚੋਰ ਦੇ ਅਸੀਂ ਨੀ ਚੋਰ ਹੋਈਆਂ
ਚੋਰ ਚੌਧਰੀ ਗੁੰਡੀ ਪਰਧਾਨ ਕੀਤੀ ਏ ਉਲੱਟ ਅਵੱਲੀਆਂ ਜੋਰ ਹੋਈਆਂ
ਬੰਦ ਜੇਬ ਤੋਂ ਕੋਝੀਆਂ ਭੈੜ ਮੂੰਹੀਆਂ ਅਗੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਬਾਗ਼ਦੀਆਂ ਮੋਰ ਹੋਈਆਂ
ਇਹ ਚੁਗਲ ਬਲੋਚਾਂ ਦੀ ਟੁੁੰਬ ਡਿੱਠੀ ਜ਼ਿਮੀ ਦੋਜ ਘੂਠੀ ਮੱਨ ਘੋਰ ਹੋਈਆਂ
ਇਹਦੀ ਬਣਤ ਦੇਖੋ ਨਾਲ ਨਖਰਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲਜ਼ਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਾਹੌਰ ਹੋਈਆਂ
ਭਰਜਾਈਆਂ ਨੂੰ ਬੋਲੀਆਂ ਮਾਰਦੀਆਂ ਨੇ ਫਿਰਨ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲਟੋਰ ਹੋਈਆਂ
ਕਲਾਮ ਸਹਿਤੀ
ਗਦਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਹੀਂ ਚੁਰਾ ਆਂਦੀ ਇਹ ਭਾਬੀ ਕਿਉਂ ਅਸਾਂ ਤੇ ਧਾਈਆ ਈ
ਹੁਣ ਵੇਖ ਲੌ ਇਹ ਹੈ ਉਲਟ ਸਮਾਂ ਲੜੇ ਭੈਣ ਤੇ ਫੜੀਦਾ ਭਾਈਆ ਈ
ਤੀਰ ਮਾਰ ਕੇ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਇਹ ਜੋਗੀ ਲੈ ਚਲਿਆ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈਆਂ ਈ
ਇਹ ਸੈਦੇ ਦਾ ਮੂਲ ਨਾ ਖੌਫ ਖਾਂਦੀ ਏਸ ਆਪ ਹੀ ਕਲ੍ਹਾ ਜਗਾਈਆ ਈ
ਲੜੇ ਜੱਟ ਤੇ ਕੁੱਟੀਏ ਡੂਮ ਨਾਈ ਸਿਰ ਜੋਗੀੜੇ ਦੇ ਗੱਲ ਆਈਆ ਈ
ਆ ਕੱਢੀਏ ਵੱਢੀਏ ਇਹ ਫਸਤਾ ਜੱਗ ਧੂੜ ਕਾਈ ਏਸ ਪਾਈਆ ਈ
