(੨੪੯)
ਹਾਇ ਹਾਇ ਮੁੰਡੇ ਮਾਰੀ ਜਾਹ ਨਾਹੀਂ ਪਰੀ ਵੇਖ ਅਵਧੂਤ ਨਾ ਲੱਜਿਆ ਏ
ਨੰਗੀ ਹੋ ਬੈਠੀ ਸੱਟ ਸਤਰ ਜ਼ੇਵਰ ਸਭਾ ਜਾਣ ਬਹਾਨਿਆਂ ਸੱਜਿਆ ਏ
ਮਲਕੁਲ ਮੌਤ ਅਜ਼ਾਬ ਥੀਂ ਕਰੇ ਤੰਗੀ ਪਰਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨਾਹੀਓਂ ਕੱਜਿਆ ਏ
ਉਤੋਂ ਨਾਦ ਵਜਾਏ ਤੇ ਕਰੇ ਨਾਅਰੇ ਅੱਖੀਂ ਲਾਲ ਕਰਕੇ ਮੂੰਹੋਂ ਗੱਜਿਆ ਏ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਹਸਾਲ ਨੂੰ ਖਰੀ ਪਜੜੀ ਸੂਰ ਹਸ਼ਰ ਦਾ ਵੇਖ ਲੇੈ ਵੱਜਿਆ ਏ
ਜੋਗੀ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ ਡਰਕੇ ਕੌਲਾਂ ਨੇ ਫਰਯਾਦ ਕਰਨੀ
ਕੁੜੀ ਆਖਿਆ ਮਾਰ ਨਾ ਬਾਹੁੜੀ ਵੇ ਮਰ ਜਾਊਂਗੀ ਅਹਿਲ ਦੀਵਾਨਿਆ ਵੇ
ਕੂਕੇ ਬਾਹੁੜੀ ਬਾਹੁੜੀ ਮਰਾਂ ਜਾਨੋਂ ਰੱਖ ਲਈਂ ਮੀਆਂ ਮਸਤਾਨਿਆ ਵੇ
ਅਜ਼ਰਾਈਲ ਜੱਦ ਆਣਕੇ ਬਹੇ ਬੂਹੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ ਨਾਲ ਬਹਾਨਿਆਂ ਵੇ
ਤੇਰੀ ਡੀਲ ਹੈ ਦੇਉ ਦੀ ਅਸੀਂ ਪਰੀਆਂ ਇੱਕ ਲੱਤ ਲੱਗੀ ਮਰ ਜਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਗੱਲ ਦਸਨੀਊਂ ਜਿਹੜੀ ਦੱਸ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰਾ ਲਈ ਸੁਨੇਹੜਾ ਜਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਤੇਰਾ ਭੇਤ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੋਲ ਦੱਸਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਸਮ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਖਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਮੇਰੀ ਹੈ ਚਾਚੀ ਦੋਸਤ ਧੁਰੋਂ ਤੇਰੀ ਜਾ ਓਸ ਨੂੰ ਹਾਲ ਸੁਣਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਹੀਰ ਨਾਮ ਉਸਦਾ ਜੇੜ੍ਹੀ ਤੁੱਧ ਬੇਲਨ ਅਸੀਂ ਹਾਲ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਬਿਗਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਜੇੜ੍ਹਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਵੇਂ ਸੁਨੇਹੜਾ ਤੂੰ ਤੇਰਾ ਆਖਿਆ ਘਿੰਨ ਲੈ ਜਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਤੇਰਾ ਹੀਰ ਨੂੰ ਦਿਆਂ ਪੈਗਾਮ ਪੱਕਾ ਕੌਲਾਂ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ਹੁਣ ਜਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਜੋ ਕੁਝ ਕਹੇ ਸੋ ਫੇਰ ਜਵਾਬ ਘਲਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮਸਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਓਸ ਦੀ ਕਰਾਂ ਮਿੰਨਤ ਜਾਂ ਹੀਰ ਅੱਗੇ ਟਟਿਆਨੀਆਂ ਵੇ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦੀ ਕਰੀਂ ਮੁਰਾਦ ਹਾਸਲ ਕੁੱਲ ਖਲਕ ਦੇ ਕੰਮ ਦਿਆ ਬਾਨੀਆਂ ਵੇ
ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਹਥੀਂ ਹੀਰ ਨੂੰ ਜੋਗੀ ਨੇ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇਣਾ
ਜੋਗੀ ਹੀਰ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਆਹ ਮਾਰੀ ਮੂੰਹੋਂ ਰੋ ਕੇ ਇਹ ਸਵਾਲ ਕੀਤੋੋ
ਜਾ ਹੀਰ ਨੂੰ ਆਖਣਾ ਭਲਾ ਕੀਤੋ ਸਾਨੂੰ ਹਾਲ ਥੀਂ ਚਾ ਬੇਹਾਲ ਕੀਤੋੋ
ਵਨਜ਼ਿਆਤਿਗਰਕੁਨ ਪੜ੍ਹਕੇ ਬਾਬ ਇਜ਼ਾਜੁਲ ਜ਼ਿਲਤ ਚਾਕ ਦੀ ਫ਼ਾਲ ਕੀਤੋੋ
ਝੰਡਾ ਸਿਆਹ ਸਫ਼ੈਦ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲਾ ਓਹ ਘੱਤ ਮਜੀਠ ਗ਼ਮ ਲਾਲ ਕੀਤੋੋ
ਦੀਨ ਬੇਗ਼ ਦੇ ਮਗਰ ਜੇ ਪਏ ਗਿਲਜੇ ਡੇਰਾ ਲੁੱਟ ਕੇ ਚਾ ਕੰਗਾਲ ਕੀਤੋ
ਤਿਲਾ ਕੁੰਦਨੀ ਅੱਗ ਦਾ ਤਾਉ ਦੇਕੇ ਚਾ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਲਾਲ ਕੀਤੋ
ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ ਵਾਂਗੂੰ ਮੇਰੇ ਵੈਰ ਪੈਕੇ ਤੱਪ ਛੰਡਕੇ ਚਾਕ ਦਾ ਤਾਲ ਕੀਤੋ
ਚਾੜ੍ਹ ਸਦਰ ਬਹਾਲਿਓ ਖੇੜਿਆਂ ਨੂੰ ਬੱਰਤਰਫੀਆਂ ਤੇ ਮਹੀਂਵਾਲ ਕੀਤੋ
