ਪੰਨਾ:ਹੀਰ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ.pdf/40

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੪)

ਮਕਸਦ ਹੋਯਾਉੱਚਾ ਕੈਦੋ ਲੰਗੜੇ ਦਾ ਜੈਂਦੀ ਗੱਲ ਦੂਹੀ ਪਰਤਾਉਂਦੀ ਏ
ਹੀਰ ਕੋਲ ਨਾਹੀ ਰਾਂਝਾ ਹੈ ਬੈਠਾ ਟੰਗ ਕੈਦੋ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਉਂਦੀ ਏ
ਸਵਾਲ ਪਾਇਕੇ ਮੰਗਦਾ ਚੁੱਕ ਚੂਰੀ ਜਦੋਂ ਹੀਰ ਨਦੀ ਵੱਲ ਜਾਉਂਦੀ ਏ
ਰਾਂਝਾ ਆਖਦਾ ਆਓ ਫ਼ਕੀਰ ਸਾਈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਤਬ੍ਹਾਂ ਸੋਹਣੀ ਦਿੱਸ ਆਉਂਦੀ ਏ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਰੰਝੇਟੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜੱਟੀ ਛੱਤੀ ਨਿਆਮਤਾਂ ਰੋਜ ਖੁਆਉਂਦੀ ਏ

ਕੈਦੋ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਅਗੇ ਸਵਾਲ ਕਰਨਾ

ਕੈਦੋ ਸੇਲ੍ਹੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਗਲੇ ਪਾ ਕੇ ਵਾਂਗ ਫ਼ੱਕਰਾਂ ਰੰਗ ਵਟਾਉਂਦਾ ਏ
ਅਸੀਂ ਭੁਖ ਨੇ ਮਾਰ ਹੈਰਾਨ ਕੀਤੇ ਆਣ ਸੁਆਲ ਖ਼ੁਦਾਇ ਦਾ ਪਾਉਂਦਾ ਏ
ਹੀਰ ਗਈ ਜਾਂ ਨਦੀ ਵਲ ਲੈਣ ਪਾਣੀ ਕੈਦੋ ਆਣ ਕੇ ਮੁੱਖ ਵਖਾਉਂਦਾ ਏ
ਰਾਂਝਾ ਦੇਖ ਕੇ ਈ ਸੂਰਤ ਓਸਦੀ ਨੂੰ ਮਿਹਰਬਾਨਗੀ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਏ
ਕੈਦੋ ਸੁਣ ਆਵਾਜ਼ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਹੋਯਾ ਤਰਫ਼ ਰਾਂਝੇ ਦੀ ਦੌੜਿਆ ਆਉਂਦਾ ਏ
ਐਥੇ ਖ਼ੈਰ ਦੇਵੇਂ ਅਗੇ ਮਿਲਣ ਤੈਨੂੰ ਕੈਦੋ ਇਹ ਸਵਾਲ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਏ
ਟੋਪੀ ਪਹਿਣਕੇ ਸ਼ੇਖ ਦੀ ਬਣੇ ਸੂਰਤ ਅਲਬੇਸ ਦੇ ਮਕਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਏ
ਹਾਜ਼ਰ ਭੇਜੀਓ ਹੁਬ ਤੋਫ਼ੀਕ ਮੌਲਾ ਰੰਗ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਸਦਾਂ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਏ
ਰਾਂਝੇ ਰੁੱਗ ਭਰ ਕੇ ਚੂਰੀ ਚਾ ਦਿੱਤੀ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰਤ ਉਹ ਪਿੰਡ ਵਲ ਧਾਉਂਦਾ ਏ
ਹੀਰ ਪੁੱਛਦੀ ਆਣਕੇ ਰਾਂਝਣੇ ਨੂੰ ਅੱਧੀ ਚੁਰੀ ਨੂੰ ਕੌਣ ਲੈ ਜਾਉਂਦਾ ਏ
ਰਾਂਝਾ ਆਖਦਾ ਇਕ ਫ਼ਕੀਰ ਆਜਜ਼ ਆਣ ਵਾਸਤਾ ਰਬ ਦਾ ਪਾਉਂਦਾ ਏ
ਦਿੱਤੀ ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਚਾ ਚੁਰੀ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਜ਼ੂਬ ਦਿਸਾਉਂਦਾ ਏ
ਰਾਂਝੇ ਪੁੱਛਿਆ ਹੀਰ ਨੂੰ ਇਹ ਲੰਙਾ ਹੀਰੇ ਕੌਣ ਫ਼ਕੀਰ ਕਿਸ ਥਾਉਂ ਦਾ ਏ
ਹੀਰ ਆਖਦੀ ਮੇਰਾ ਚੰਡਾਲ ਚਾਚਾ ਹੱਥੀਂ ਲਾਉਂਦਾ ਪੈਰੀਂ ਬੁਝਾਉਂਦਾ ਏ
ਤੀਵੀਂ ਮਰਦ ਵਿੱਚ ਰਾਂਝਿਆ ਪਾਵੇ ਪਾੜੇ ਮਾਵਾਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾੜ ਵਖਾਉਂਦਾ ਏ
ਇਹਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਤੂੰ ਖ਼ੈਰ ਨਾ ਪਾਉਣਾ ਸੀ ਲੱਖ ਵਾਰ ਸਵਾਲ ਜੋ ਪਾਉਂਦਾ ਏ
ਇਹ ਬੁਰਾ ਬਖ਼ੀਲ ਬਦਬਖਤ ਫ਼ਾਸਕ ਕੋਈ ਏਸਨੂੰ ਭਲਾ ਨਾਂ ਭਾਉਂਦਾ ਏ
ਦੁਈ ਥਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਇਹ ਝੰਗ ਅੰਦਰ ਭਾਈ ਮਰਦ ਏਹ ਬੜਾ ਸਦਾਉਂਦਾ ਏ
ਦਾ ਤੱਕਦਾ ਖੜਾ ਉਡੀਕਦਾ ਸੀ ਵਾਂਗ ਸੂਹਿਆਂ ਫੇਰੀਆਂ ਪਾਉਂਦਾ ਏ
ਇਹਾ ਗਲਾਂ ਜਟੇਟੀ ਨੂੰ ਖਾ ਗਈਆਂ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਖਮ ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਖਾਉਂਦਾ ਏ
ਪੰਜਾਂ ਕੰਪੜੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਜਦੋਂ ਰਾਂਝਣਾ ਸੁਖਣ ਅਲਾਉਂਦਾ ਏ
ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਖਮ ਤਾਈਂ ਫੇਰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਤੇ ਕੋਈ ਉੱਪਰੋਂ ਲੂਣ ਚਾ ਲਾਉਂਦਾ ਏ