ਆਦਿ ਤੋਂ ਅਨੰਤ ਮੇਰੀ ਚਾਲ ਹੈ, ਕੌਣ ਕੋਈ ਡੰਗ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਚੇ ?" ... ... ... ... ਅੱਜ ਕਲ ਨਾਰਾਇਣ ਆਚਾਰੀਆ 'ਰਾਮਾਇਣ' ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੈ । ਪੁੱਟਾਪਤੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਕਵੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਬਾਲਮੀਕ ਨੂੰ ਇਕ ਮਹਾਨ ਤੇ ਸਰਬ-ਸਰੇਸ਼ਟ ਕਵੀ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਹਾਂ-ਕਾਵਿ 'ਰਾਮਾਇਣ' ਨੂੰ ਇਕ ਅਮਰ ਕਿਰਤ । ਤੁਲਸੀ ਦਾਸ ਦੀ ਹਿੰਦੀ ‘ਰਾਮਾਇਣ' ਦਾ ਵੀ ਉਹ ਉਪਾਸ਼ਕ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਹੈ । ਉਹ ‘ਰਾਮ ਚਰਿੱਤਰ ਮਾਨਸ’ ਦਾ ਸ਼ੈਦਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਵਜਦ ਵਿਚ ਆ ਕੇ, ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਗਾਇਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਕ ਜਾਦੂ ਦਾ ਆਲਮ ਤਾਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ 'ਤੇ... | ਉਹ ਨਿੱਤਨੇਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨਮਾਦ-ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਝੂਮ ਝੂਮ ਕੇ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਸਬੰਧੀ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ 'ਸਾਕਸ਼ਾਤ ਕਰਮ' ਵਿਚ ਪੁੱਟਾਪਤੀ ਨੇ ਇਸ ਮਹਾਨ ਭਗਤ-ਕਵੀ ਦੇ ਜੀਵਨ-ਚਰਿੱਤਰ ਦੇ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੱਖਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ-ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਉਲੀਕਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਰਚਨਾ ਤੈਲਗੂ-ਪਠਕਾਂ ਦੀ ਹਰਮਨ-ਪਿਆਰਤਾ ਦੀ ਪਾਤਰ ਹੈ ਅਤੇ ਬੜੇ ਚਾਅ ਤੇ ਉਮਾਹ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਇਸੇ ਰਚਨਾ ਦੀ ਲੋਕ-ਪ੍ਰਿਯਤਾ ਦੀ ਅਥਾਹ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਾ ਫਲ-ਰੂਪ ਪੁੱਟਾਪਤੀ ਨੇ ‘ਰਾਮਾਇਣ' ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਦਾ ਮਹਾਨ ਕੰਮ ਆਰੰਭਿਆ ਹੈ । ਪੁੱਟਪਰਤੀ ਤੈਲ-ਸਾਹਿੱਤ ਦੇ ਪਹਿਲੀ ਸਫ਼ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਉਤਕ੍ਰਿਸ਼ਟ ਅਸਥਾਨ ਦਾ ਸੁਆਮੀ ਹੈ । ਪੁੱਟਾਪਤੀ ਦੀ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਗਲਤ ਆਰਥਿਕ ਵੰਡ ਪ੍ਰਤੀ ਗਿਲਾਨੀ ਦੇ ਭਾਵਾਂ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਹੈ । ਭੁੱਖ, ਨੰਗ, ਗਰੀਬੀ ਤੇ ਰੋਗ ਅਤੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਅੰਨੀ ਦੌਲਤ, ਐਸ਼ ਆਰਾਮ ਤੇ ਭੋਗ ਵਿਲਾਸ, ਵਰਤਮਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਪੱਖਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਦੁਆਰਾ ਬੜੀ ਕਲਾ-ਨਿਪੁੰਨਤਾ ਸੁਘੜਤਾ ਨਾਲ ਚਿਤਰਿਆ ਹੈ । ਭਾਰਤ ਦੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਲਾ-ਸਾਹਿੱਤ, ਚਿਤਰਕਾਰ, ਭਵਨ-ਉਸਾਰੀ, ਮੂਰਤੀਕਾਰੀ, ਬੱਤਕਾਰੀ, ਸੰਗੀਤ ਆਦਿ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੇ ਭਾਵ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਰਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਡੁੱਲ ਡੁੱਲ ਪੈਂਦੇ ਹਨ । ਪੁੱਟਪਰਤੀ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੁਰਾਤਣ ਗੌਰਵ ਤੇ ਉਚਤਾ ਦਾ ਲੇਖਕ ਹੈ । ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਗੁਆਚੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸਾਹ ਸੁਣੀਦੇ ਹਨ । ਦੇਸ-fਪਿਆਰ ਸੰਸ਼ਕਤੀ-ਸਨੇਹ ਤੇ ਕਲਾ-ਸਨਮਾਨ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇ ਹਨ ਪਰ ਬਿੜ੍ਹ-ਚੀਸਾਂ, ਵਸਲਵਿਸਮਾਦਾਂ ਤੇ ਪਿਆਰ-ਪੀੜਾਂ ਦਾ ਵੀ ਉਹਨੇ ਬੜਾ ਮੱਮ-ਸਪਰਸ਼ੀ ਤੇ ਹਰਦੇਵੇਧਕ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾ ਕਲ-ਰੂਪ, ਬਲਵਾਨ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ । ੨੦