ਪੰਨਾ:Julius Ceasuer Punjabi Translation by HS Gill.pdf/66

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ


ਜ਼ਿੱਦ, ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਜਦ ਮੈਂ
ਹੋਰ ਵੀ ਹੋਕੇ ਬੇਕਰਾਰ
ਸਿਰ ਬੱਸ ਅਪਣਾ ਖੁਰਕਣ ਲੱਗੇ-
ਧੱਪ ਧੱਪ ਮਾਰੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪੈਰ।
ਜ਼ਿੱਦ ਬੜੀ ਮੈਂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਵੀ
ਤੁਸਾਂ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ,
ਗ਼ੁੱਸੇ ਨਾਲ ਬੱਸ ਸਿਰ ਝਟਕਿਆ,
ਤਖਲੀਏ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਆਦੇਸ਼।
ਚਲੀ ਗਈ ਮੈਂ ਛੱਡ ਕੇ ਕੱਲੇ
ਤਾਂ ਜੋ ਹੋਰ ਚੜ੍ਹੇ ਨਾ ਗ਼ੁੱਸਾ
ਭੜਕੀ ਹੋਈ ਬੇਕਰਾਰੀ
ਭਾਂਬੜ ਨਾ ਬਣ ਜਾਵੇ।
ਇਹ ਫੁਰਨਾ ਵੀ ਫੁਰਿਆ ਸੀ
ਕਿ ਰੌਂ ਹੋਸੀ ਕੋਈ ਮਨੋਦੋਸ਼ ਦਾ,
ਕਦੀ ਕਦਾਈਂ ਜੋ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ
ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈਨਾਂ ਸੌਵੇਂ ਨਾਂ ਖਾਵੇ ਚੱਜ ਨਾਲ,
ਗੱਲ ਕਰੇ ਨਾ ਕੋਈ :
ਪਰ ਏਦਾਂ ਜੇ ਵਿਗੜੀ ਹੁੰਦੀ
ਤਬੀਅਤ ਤੁਹਾਡੀ
ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਨਾ ਚਲਦਾ,
ਅਰਧਾਂਗਣੀ ਹਾਂ ਫਿਰ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ।
ਸੁਆਮੀ ਮੇਰੇ! ਆਪੇ ਦੱਸੋ
ਦੁਵਿਧਾ ਕਿਸ ਸਤਾਇਐ ਤੁਹਾਨੂੰ?
ਬਰੂਟਸ-:ਸਿਹਤ ਮੇਰੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ,
ਏਨੀ ਹੈ ਬੱਸ ਗੱਲ।
ਪੋਰਸ਼ੀਆ-:ਤੁਸੀਂ ਬੜੇ ਸਿਆਣੇ, ਬਰੂਟਸ!
ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤੈ ਵੱਲ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋਣੈ।
ਬਰੂਟਸ-:ਇਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿਨਾਂ!
ਜਾ ਭਲੀਏ ਹੁਣ ਸੌਂ ਜਾ ਸੇਜੇ।
ਪੋਰਸ਼ੀਆ-:ਬਰੂਟਸ! ਤੁਸੀਂ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਸੱਚੀਂ?
ਜੇ ਜਿਸਮਾਨੀ ਇਹ ਬੀਮਾਰੀ,

65