ਬਰੂਟਸ:-ਮਾਰਕ ਐਨਟਨੀ! ਆ ਜਾ, ਚੁੱਕ ਸੀਜ਼ਰ ਦੀ ਲਾਸ਼।
ਅਪਣੇ ਮਾਤਮੀ ਭਾਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਤੂੰ,
ਕਰਲੀਂ ਸੀਜ਼ਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਜਿੰਨੀ ਸੋਚ ਸਕੇਂ ਤੂੰ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਇਲਜ਼ਾਮ ਨਾ ਦੇਵੀਂ;
ਆਖੀਂ ਸਾਡੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੂੰ ਬੋਲੇਂ;
ਤੇ ਬੋਲੀਂ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੋਂ ਉਸੇ ਮੰਚ ਤੋਂ,
ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਚੱਲਿਆਂ;
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਲੂਸ ਜਨਾਜ਼ੇ ਅੰਦਰ
ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ।
ਐਨਟਨੀ:-ਏਦਾਂ ਹੀ ਹੋਵੇ ਗਾ;
ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ।
ਬਰੂਟਸ:-ਕਰ ਫਿਰ ਲਾਸ਼ ਤਿਆਰ
ਤੇ ਲੱਗ ਜਾ ਸਾਡੇ ਪਿੱਛੇ।
-ਸਭ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਐਨਟਨੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ-
ਮਾਫ ਕਰੀਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ,
ਓ, ਲਹੂ-ਭਿੱਜੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਮੁੱਠੀ!
ਮਸਕੀਨ ਬਣ ਗਿਆਂ ਸਾਊਆਂ ਵਾੰਗੂ,
ਬੁੱਚੜਾਂ ਦੀ ਇਸ ਟੋਲੀ ਅੱਗੇ!
ਮਲਬਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਓਸ ਮਨੂੱਖ ਦਾ-
ਮਹਾਂ ਕੁਲੀਨ, ਮਹਾਂ ਮਨੁੱਖ ਜੋ
ਸਮੇਂ ਦੀ ਕਾਂਗੇ ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ ਸੀ
ਨਾਂ ਕੋਈ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਨੀ ਉਹਦਾ,
ਨਾਂ ਕਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਹੋ ਸੀ।
ਤੇਰੇ ਰਿਸਦੇ ਜ਼ਖਮ ਇਹ ਸੀਜ਼ਰ!
ਜ਼ੁਬਾਂ ਮੇਰੀ ਉਕਸਾਵਣ ਲੱਗੇ:
ਲਾਲ ਬੁੱਲ੍ਹ ਜਿਉਂ ਗੁੰਗ ਮੂੰਹਾਂ ਦੇ
ਬੇਨਤੀਆਂ ਲਈ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,
ਸੱਜਰੇ ਏਨਾਂ ਘਾਵਾਂ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ਗੋਈ ਮੈਂ ਕਰਦਾਂ:-
ਸਰਾਪੇ ਜਾਣਗੇ ਅੰਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਜਿਨ ਇਹ ਕਾਰਾ ਕੀਤਾ!
ਇਟਲੀ ਦੇ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਭੜਕੂ
ਖਾਨਾਜੰਗੀ, ਖੂੰਖਾਰ ਬਗ਼ਾਵਤ,
97
