ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(੯੪)
ਪਲ ਭਰ ਸੁਖ ਇਸ ਜਨਮ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਥਲ ਵਿਚ ਲੇਖ ਰੁਲਾਈ ਜਾਨ ਵੰਜਾਈ॥
ਰੋਜ ਹਸ਼ਰ ਦੇ ਜੇ ਮਿਤ ਸੂਰਤ ਕਾਦਰ ਬਨ ਦਿਖਲਾਈ ਆਸ ਪੁਜਾਈ॥
ਲਖ ਲਖ ਸ਼ੁਕਰ ਬਜਾਇ ਲਿਯਾਊਂ ਗੁਨ ਗਾਉਂ ਜੰਸ ਵਡਿ੍ਯਾਈ ਅਤ ਉਮਦਾਈ॥
ਨਬੀ ਸ਼ਫਾਯਤ ਨਾ ਭਰੇ ਸ਼ਾਹ ਲਖ ਜੇਮੈਂ ਸ਼ਕਲ ਪੰਰਾਈ ਦੇਖਾਂ ਕਾਈ॥੨੬੪॥
ਓਸੇ ਕਸਾਬ ਦੀ ਸੁਨੋ ਹਕੀਕਤ ਅਈਯੜ ਓਸ ਵੰਜਾਇਆ ਖਾਕ ਰੁਮਾਯਾ॥
ਸਿਰ ਟੋਪੀ ਗਲ ਅਲਫੀ ਤਸਬੀਹ ਛਟੀ ਰੁਮਾਲ ਉਠਾਯਾ ਭੇਖ ਵਟਾਯਾ॥
ਰੋਜ਼ ਕਬਰ ਪਰ ਦੇਵੇ ਝਾੜੂ ਤਕੀਆ ਪਾਸ ਬਠਾਇਆ ਵਾਸ ਠੈਹਰਾਇਆ॥
ਖਾਬ ਖਿਯਾਲ ਜਹਾਨ ਸਮਝਿਯਾ ਲਖਸ਼ਾਹ ਸਿਦਕ ਲਿਆਯਾ ਇਕ ਵਲ ਆਇਆ॥੨੬੫॥
ਪੰਧ ਚੁਰਾਸੀ ਮਜ਼ਲਾਂ ਆਹਾ ਕੇਚਮ ਸ਼ੈਹਰ ਭੰਬੋਰੋਂ ਓਸੇ ਰਹਿਆ ਗੋਰੋਂ॥
ਪਵਨ ਉਡਾਈ ਆਇ ਪਈ ਥਲ ਜਿਉਂ ੫ਤੰਗ ਟੁਟ ਡੋਰੋਂ ਮਿਟਗਈ ਸ਼ੋਰੋਂ॥
ਸੱਸੀ ਦਾ ਅਹਿਵਾਲ ਕਹਿਆ ਅਬ ਬਾਤ ਹੋਤ ਦੀ ਟੋਰੋਂ ਜਨ
