ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋੜਜੁਗਾੜ ਇਹ, ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਭੰਨ ਮੁਕਾਈਏ,
ਦੋਵੇਂ ਜੱਗੀਂ ਜੋ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੈ:-
ਮੋਇਆਂ ਸੰਗ ਹੀ ਆਪਾਂ ਚੰਗੇ, ਮੌਤ ਦੀ ਨੀਂਦ ਸੁਲਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ,
ਇਹ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੈ, ਸੱਲ, ਤਸੀਹੇ, ਮਨ ਦੀ ਪੀੜਾ,
ਆਨੰਦ ਅਸ਼ਾਂਤ ਨੀਂਦਰ ਵਾਲਾ ਸਹਿਣ ਦੇ ਨਾਲੋਂ।
ਸ਼ਹਿਰ-ਖਮੋਸ਼ਾਂ ਡੰਕਨ ਸੁੱਤਾ;-
ਵਿਆਕੁਲ ਜੀਵਨ ਦੀ ਭਖ ਮੁੱਕੀ, ਨਿੱਘੀ ਨੀਂਦ ਆਰਾਮ ਦੀ ਸੁੱਤਾ;-
ਧਰੋਹ, ਬਗ਼ਾਵਤ, ਗੱਦਾਰੀ ਨੇ, ਪੂਰੀ ਟਿੱਲ ਲਗਾ ਲੀ ਆਪਣੀ,
ਜਿੰਨਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ਮਾੜਾ ਕੀਤਾ:
ਨਾਂ ਖੰਜਰ ਨਾਂ ਵਿਸ਼ ਕੋਈ ਮਾਰੂ, ਨਾ ਦੋਖ-ਦੁਵੈਖ ਘਰੇਲੂ ਕੋਈ ,
ਨਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਫੌਜਾਂ,- ਕੁੱਝ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਛੁਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ :
ਏਨਾਂ ਉੱਚਾ, ਏਨਾਂ ਦੂਰ, ਪਰੇ ਹੈ ਸਭ ਤੋਂ।
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਛੱਡੋ; ਸੁਆਮੀ ਮੇਰੇ! ਅਸੀਲ ਬਣੋ;
ਘਬਰਾਹਟ ਨੂੰ ਲਾਹ ਕੇ ਮੂੰਹੋਂ, ਚਿਹਰਾ ਨਰਮ ਕਰੋ,
ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤੀਂ, ਹਸਮੁਖ ਲੱਗੋ, ਖੁਸ਼ੀ ਵਖਾਓ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਏਹੋ ਮੈਂ ਕਰੂੰਗਾ ਪਿਆਰੀ , ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਮੇਰੀ, ਤੂੰ ਵੀ ਏਵੇਂ ਕਰਨਾ;
ਖੁਦ ਤੇ ਖੁਦ ਦਾ ਕਾਬੂ ਰੱਖੀਂ, ਬੱਸ ਬੈਂਕੋ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖੀਂ;
ਨਜ਼ਰ, ਜ਼ੁਬਾਂ, ਦੋਵਾਂ ਨਾਲ ਹੀ, ਬਖਸ਼ੀਂ ਪੂਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਉਹਨੂੰ-
ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮਹਿਫੂਜ਼ ਨਹੀਂ ਹਾਂ-
ਚਾਪਲੂਸੀ ਦੀ ਗੰਗ 'ਚ ਰੱਖੀਏ, ਧੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਹਿਮਾ,
ਮੂੰਹ ਮੁਖੌਟੇ ਐਸੇ ਪਾਈਏੇ, ਕੱਜ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਰੱਖਣ ਅੰਦਰ,
ਤਾਂ ਜੋ ਭੇਖ ਲਕੋਈਂ ਰੱਖੇ, ਅਸਲ ਇਰਾਦੇ ਆਪਣੇ।
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਛੱਡੋ ਤੁਸੀਂ, ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਛੱਡੋ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਓ ਪਿਆਰੀ ਪਤਨੀ ਮੇਰੀ ! ਮੇਰੇ ਮਨ ਭਰੇ ਨੇ ਠੂੰਹੇ,
ਬੈਂਕੋ ਅਤੇ ਫਲੀਐਂਸ ਪੁੱਤਰ, ਤੂੰ ਜਾਣਦੀ, ਜ਼ਿੰਦਾ ਦੋਵੇਂ।
ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ:ਪਰ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤੀ ਕਿਹੜਾ ਜ਼ਾਮਨ ਹੋ ਗਈ , ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਰੂਸੀ ਵਾਲੀ ।
ਮੈਕਬੈਥ:ਤਸੱਲੀਬਖਸ਼ ਬੜੀ ਹਕੀਕਤ, ਹੱਤਣ-ਜੋਗ ਨੇ ਹਾਲੀਂ ਦੋਵੇਂ;
ਏਸ ਲਈ ਤੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾ :
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚਾਮਚਿੜੱਕਾਂ, ਸਿਆਹ ਸਮਾਧੀਂ ਭਰਨ ਉਡਾਰੀ,
ਕਾਲੀ ਦੇਵੀ ਤਿੰਨ ਸਿਰੀ ਦਾ ਆਏ ਬੁਲਾਵਾ;
ਗੋਬਰ ਗੋਹਾ ਭੂੰਡ ਕਲੂਟਾ, ਗਾ ਗਾ ਗੀਤ ਊਂਘਦੇ ਰੈਣ ਜਗਾਵੇ,
ਨ੍ਹੇਰ ਉਬਾਸੀ ਐਸੀ ਮਾਰੇ, ਰਾਤ ਭਰੇ ਅੰਗੜਾਈ ਐਸੀ ,
ਰਤਛੈਣੇ, ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ ਵੱਜਣ, ਮਾਲਕੌਂਸ ਦੀ ਤਾਨ ਛਿੜੇ :
49
