ਪੰਨਾ:ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਤੀਜੀ ਪੋਥੀ.pdf/87

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Punjabi De Tejee Pothi.pdf/87 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

( ੮੪ )

ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਉਲਟ ਫੇਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਿਲੀ
ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੁਗੰਧਿ ਜਦ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਤਿ
ਦਾ ਤੇਲ ਕਢਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ । ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੱਪਿਆਂ ਕੁੱਪੀਆਂ
ਤੁੰਗਾਂ ਅਰਥਾਤ ਸੁਰਾਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਛੱਡਦੇ ਹਨ, ਢੇਰ
ਮਤਾਂ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਈ ਪੁਰਖ ਬੀ ਲਾਉਂਦੇ

ਸਰਹੋਂ ਦਾ ਬੂਟਾ ॥

ਸਰਹੋਂ ਸਿਆਲ ਵਿਖੇ ਫੁੱਲਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,
ਫੁੱਲ ਹੀ ਫੁੱਲ ਛਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਰਤੀਕ ਵਾਉ ਘੁੱਲਣ ਤੇ
ਦਿਸਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਸੁਨਹਰਾ ਸਮੁੰਦਰ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਵਡੇ ਕੰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜੱਟ ਬਹੁਤ ਬੀਜਦੇ ਹਨ । ਬੰਦੀ
ਵਿਖੇ ਭੋਂ ਨੂੰ ਵਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਬਰਸਾਤੋਂ ਉਪਰੰਦ ਬੀਜਦੇ ਹਨ,
ਸਾਰੇ ਖੇਤ ਵਿਖੇ ਬੀਜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਛੋਲਿਆਂ ਅਤੇ ਚ
ਦਿਆਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਖੇ ਆਡ ਅਰਥਾਤ *ਪੰਡੀਲ-ਦੀ-ਪੰਡ
ਇਸਦਾ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਬੀਉ ਗੋਲ ਮੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ
ਛੇਤੀ ਪੁੰਗਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਗਿੱਲੀ ਭੋਂ ਹੋਇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ
ਉੱਗਦਾ ਹੈ । ਇਸਦਾ ਬੂੱਟਾ ਵਡੀ ਛੇਤੀ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਗਜ