ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/109

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Sabha shingar.pdf/109 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੦੮)

ਕੇ ਰਾਜੇ ਕੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾ ਤਬ ਦੇਵੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਪਹਾੜ ਤਕ ਹਮਾਰਾ ਰਾਜ ਹੈ ਆਗੇ ਹਮ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਰਖ ਸਕਤੇ ਜੋ ਉਸਕੇ ਰਾਜ ਮੇਂ ਜਾਤਾ ਹੈ ਵੁਹ ਉਸਕੋ ਜੀਤਾ ਨਹੀਂ ਛੋਡਤਾ ਨਿਦਾਨ ਵੁਹ ਦੇਵ ਵਹੀਂ ਰਹੇ ਔਰ ਹਾਤਮ ਉਨਸੇ ਵਿਦਾ ਹੋਕਰ ਉਸਕੇ ਰਾਜ ਮੇਂ ਗਿਆ ਕੁਛ ਦਿਨ ਮੇਂ ਏਕ ਪਹਾੜ ਜੋ ਆਕਾਸ਼ ਸੇ ਬਾਤੇਂ ਕਰਤਾ ਥਾ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਔਰ ਉਸਪਰ ਮੇਵਿਓਂ ਕੇ ਬ੍ਰਿਛ ਭੀ ਫਲੇ ਹੂਏ ਦਿਖਾਈ ਦੀਏ ਹਾਤਮ ਉਨਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਜਬ ਉਸ ਕੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋ ਸਬ ਓਰ ਸੇ ਪਰੀਓਂ ਨੇ ਉਸੇ ਘੇਰ ਲੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਮਨੁੱਖ ਹੈ ਇਸੇ ਜੀਤਾ ਨ ਛੋਡ ਨਾ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਯਿਹ ਪਹਾੜ ਪਰ ਦੜਤਾ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਔਰ ਭੀ ਪਹਾੜ ਸੇ ਉਤਰੇ ਉਸਕਾ ਹਾਥ ਪਕੜ ਕਰ ਲੇ ਗਏ ਬਡੀ ਤੌਕ ਪਹਿਤਾ ਸੇ ਪੂਛਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈਂ ਯਹਾਂ ਪਰ ਕਿਸ ਲੀਏ ਆਯਾ ਹੈਂ ਸਭ ਬਤਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੁਝ ਕੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਯਹਾਂ ਤਕ ਲਾਯਾ ਹੈ ਔਰ ਸੂਰਤ ਸ਼ਹਿਰ ਸੇ ਆਯਾ ਹੂੰ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਾਲੂਮ ਹੂਆ ਕਿ ਤੂੰ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕਾ ਮੋਹਰਾ ਲੇਨੇ ਕੇ ਵਾਸਤੇ ਆਯਾ ਹੈ ਕਿਉਂ ਸਚ ਹੈ ਯਾ ਨਹੀਂ ਤਬ ਹਾਤਮ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਸੋਚਨੇ ਲਗਾ ਜੋ ਸਚ ਕਹਤਾ ਹੂੰ ਤੋ ਜੀਤਾ ਨ ਛੋਡੇਂਗੇ ਔਰ ਜੋ ਛਿਪਤਾ ਹੂੰ ਤੋ ਝੂਠ ਬੋਲਨਾ ਪੜਤਾ ਹੈ ਇਸ ਸੇ ਯਹੀ ਭਲਾ ਹੈ ਕਿ ਚੁਪ ਹੋਇ ਰਹੂੰ ਯਿਹ ਸਮਝ ਕਰ ਗੁੰਗਾ ਬਾਵਲਾ ਹੋਕਰ ਕੁਛ ਨਾ ਬੋਲਾ ਤਬ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਔਰ ਆਪਸ ਮੇਂ ਬਿਚਾਰ ਕੀਆ ਕਿ ਇਸੇ ਆਗ