(੧੧੧)
ਕਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੁਨੇ ਤੋ ਹਮਕੋ ਮਾਰ ਡਾਲੇ ਤੋ ਬ੍ਰਿਥਾ ਪ੍ਰਾਣ ਜਾਤੇ ਰਹੇਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਾਰੇ ਜਾਨੇ ਸੇ ਤੁਮਾਰਾ ਭਲਾ ਹੋ ਨਾ ਤੋ ਨ ਚੁਕੋ ਮਾਰ ਹੀ ਡਾਲੋ ਇਸ ਸਾਹਸ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਵੁਹ ਆਪਸ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਯਹਾਂ ਸੇ ਸਾਤ ਦਿਨ ਕੀ ਰਾਹ ਪਰ ਹਮਾਰਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਐਸਾ ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਯਿਹ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਜਾਕਰ ਕਹੇਗਾ ਯਿਹ ਸੋਚਕਰ ਵੁਹ ਸਬ ਮਿਲਕਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਅਪਨੇ ਘਰ ਮੇਂ ਲੈ ਗਏ ਔਰ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਮੇਵੈ ਔਰ ਖਾਨੇ ਉਸਕੇ ਆਗੇ ਰੱਖੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋਕਰ ਖਾਏ ਔਰ ਪਾਨੀ ਪੀਆ ਔਰ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਸੇ ਬੈਠਾ ਔਰ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਭੀ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਆਨ ਬੈਠੇ ਔਰ ਬਾਤ ਚੀਤ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਉਸਕੇ ਰੂਪ ਪਰ ਆਸ਼ਿਕ ਹੋ ਗਏ ਕਈ ਦਿਨ ਮੈਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਖਤਾ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਮਿੱਤ੍ਰੋ ਅਬ ਮੁਝਕੋ ਬਿਦਾ ਕਰੋ ਕਿ ਜਿਸ ਕਾਮ ਕੋ ਆਯਾ ਹੂੰ ਉਸਕੇ ਲੀਏ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ ਕਰੂੰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਕਾਮ ਕਿਆ ਹੈ ਔਰ ਤੁਮੇਂ ਯਹਾਂ ਕੌਣ ਲਾਯਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੁਝੇ ਫ਼ਰੋਕਾਸ਼ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਦੇਵ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਲਾਏ ਥੇ ਤੁਮਾਰੇ ਭਾਈਓ ਨੇ ਤੀਨਵਾਰ ਮੁਝੇ ਆਗ ਮੇਂ ਡਾਲਾ ਪਰੰਤੂ ਪਰਮ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਬਚਾਯਾ ਫਿਰ ਉੋਨੇ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੈਂ ਡਾਲਾ ਵਹਾਂ ਏਕ ਸੰਸਾਰ ਨਿਗਲ ਗਿਆ ਜਬ ਵੁਹ ਪਚਾਇ ਨ ਸਕਾ ਤਬ ਉਸਨੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਰ ਆ ਕਰਕੇ ਉਗਲ ਦੀਆ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਤੁਮ ਮਿਲ ਗਏ ਔਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਲੇ ਆਏ ਔਰ ਮੇਰਾ ਆਦਰ ਸਨਮਾਨ ਕੀਆ ਯਿਹ
