ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/116

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Sabha shingar.pdf/116 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੧੫)

ਲਗੀ ਯਿਹ ਸੁਨ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਕੋ ਉਸਕੇ ਦੇਖਨੇ ਕਾ ਬਡਾ ਅਭਿਲਾਖ ਹੂਆ ਔਰ ਅਪਣੀ ਪਰੀਓ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਬੂਆ ਉਸੇ ਦੇਖੇ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਰਾਤ ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਤਬ ਸਭੀ ਸਿਪਾਹੀ ਲੋਗ ਸੋਇ ਜਾਏਂਗੇ ਉਸ ਸਮਯ ਹਮ ਚੋਰੀ ਸੇ ਉਠਾ ਲਾਵੇਂਗੀ ਔਰ ਤੁਮਕੋ ਦਿਖਾ ਦੇਵੇਗੀ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਸੂਰਯ ਅਸਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਉਰ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਪਰੀਆਂ ਸਬ ਉਸ ਲਸ਼ਕਰ ਕੀ ਓਰ ਚਲੀ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਾ ਕਿ ਵੁਹ ਅਚੇਤ ਸੋਤਾ ਹੈ ਤਬ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਿਰ ਪਰ ਅਚੇਤ ਟੂਨਾ ਡਾਲ ਉਠਾਕੇ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਕੇ ਬਾਗ ਮੇਂ ਲੇ ਗਈ ਔਰ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਸੇ ਜਾ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮ ਉਸ ਮਨੁੱਖਯ ਕੋ ਆਪਕੇ ਬਾਗ ਮੇਂ ਛੋਡ ਆਈ ਹੈ ਵੁਹ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬਾਕੀ ਓਰ ਚਲੀ ਜਾਕਰ ਕਿਆ ਦੇਖਤੀ ਹੈ ਕਿ ਏਕ ਪਰਮ ਸੁੰਦਰ ਮਾਨੁੱਖਯ ਸੋਤਾ ਪੜਾ ਹੈ ਉਸ ਕੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਆਸ਼ਿਕ ਹੋ ਗਈ ਉਸ ਅਚੇਤ ਕੋ ਚੇਤ ਮੇਂ ਕੀਆ ਔਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜੋ ਆਂਖ ਖੋਲ੍ਹ ਕਰ ਦੇਖਾ ਤੋ ਏਕ ਪਰਮ ਸੁੰਦਰ ਕਾਂਤਾ ਸਰਹਾਨੇ ਖੜੀ ਹੈ ਸਹਿਸਾ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਹੋ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈਂ ਔਰ ਮੁਝੇ ਯਹਾਂ ਕੌਣ ਲਾਯਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਟਾਖਯ ਕਰ ਮੂੰਹ ਫੇਰ ਹਸ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯੱਦਪਿ ਘਰ ਮੇਰਾ ਥਾ ਅਬ ਤੇਰਾ ਹੂਆ ਪਰੰਤੂ ਅਬ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਹਾਤਮ ਅਪਨੇ ਜੀਅ ਮੇਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰਕੇ ਕਹਿਣੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਪਰੀਆਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆ ਹੈਂ ਵੁਹ ਲਸ਼ਕਰ ਪੁਰਖੋਂ ਕਾ ਥਾ ਔਰ ਮੈਂ ਉਨ ਕੀ ਕੈਦ ਮੇਂ ਥਾ ਇਸ ਬਾਗ ਮੇਂ ਕੈਸੇ ਆਯਾ ਨਿਦਾਨ ਘਬਰਾ