(੧੨੬)
ਕਿ ਹਾਰਸ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਯਿਹ ਮੋਹਰਾ ਇਸੀ ਲੀਏ ਮੁਝ ਸੇ ਮੰਗਵਾਯਾ ਹੈ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੂਆ ਤਬ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਅਯਾਰੋਂ ਨਜ਼ਰਬਾਜੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਿਸ ਸਮਯ ਹਾਰਸ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਕਾ ਬਿਵਾਹ ਹੋ ਚੁਕੇ ਤਬ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਘਾਤ ਲਗਾ ਕਰ ਯਿਹ ਮੋਹਰਾ ਉਸ ਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਲੇ ਆਨਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹਾਤਮ ਹੁਸਨਾ ਪਰੀ ਕੇ ਘਰ ਆਯਾ ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੂਆ ਤਬ ਵੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਧਨ ਰਤਨ ਕੋ ਲੇਕਰ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਹੂਏ ਔਰ ਫ਼ਰੋਕਾਸ਼ ਕੇ ਸਿਵਾਨੇ ਤਕ ਪਹੁਚਾਕੇ ਚਲੇ ਗਏ ਵੁਹ ਦੇਵ ਜੋ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਥ ਆਏ ਥੇ ਇਸਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁਏ ਦੌੜੇ ਔਰ ਉਸ ਧਨ ਸੰਪਤ ਸਮੇਤ ਏਕ ਤਖ਼ਤ ਪਰ ਬੈਠਾਲ ਕਰ ਕੁਛ ਦਿਨ ਮੇਂ ਫ਼ਰੋਕਾਸ਼ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਗਏ ਉਸਨੇ ਉਠਕੇ ਸਲਾਮ ਔਰ ਆਦਰ ਸਨਮਾਨ ਕਰ ਬਹੁਤ ਸਰਾਹਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਏਕ ਰਾਤ ਵਹਾਂ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ਕੀਆ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹੋਤੇ ਹੀ ਬਿਦਾ ਹੋਕਰ ਗੜ੍ਹੇ ਕੇ ਰਾਹ ਸੇ ਸੂਰਤ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਆਨ ਪਹੁਚਾ ਦੇਵੋਂ ਕੋ ਵੁਹ ਧਨ ਰਤਨ ਦੇਕਰ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਫਿਰ ਆਪ ਹਾਰਸ ਕੀ ਬੇਟੀ ਕੇ ਪਾਸ ਪਹੁਚਾ ਔਰ ਸ਼ਾਹ ਮੋਹਰਾ ਉਸ ਕੋ ਦੀਆ ਵਹ ਉਸਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਪਰਸੰਨ ਹੋਈ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਅਬ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹੂੰ ਜੋ ਤੂੰ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਮੇਰਾ ਅਭਿੱਪ੍ਰਾਯ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੇਰੇ ਮਿਲਾਪ ਕੀ ਸ਼ਰਾਬ ਮੈਂ ਪੀਊਂ ਪਰੰਤੂ ਜੋ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਇਸ ਸ਼ਰਾਬ ਕਾ
