(੧੫)
ਕੌਨ ਅਪਰਾਧ ਹੂਆ ਜੋ ਮੈਂ ਐਸੇ ਕਲੇਸ਼ ਮੇਂ ਪੜੀ ਹੁੰ ਵੁਹ ਦਾਈ ਉਸਕੋ ਗਲੇ ਲਗਾਇਕੇ ਬਲਾਏਂ ਲੇਤੀ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਤੀ ਕਿ ਹੇ ਬੇਟੀ ਭਾਗ ਕੀ ਗਤਿ ਮੇਂ ਕੁਛ ਉਪਾਵ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਸੰਤੋਖ ਕਰ ਜਬ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇਗਾ ਤੋ ਫਿਰ ਸਭ ਕੁਛ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਐਸੇ ਹੀ ਰੋਤੀ ਪੀਟਤੀ ਅਪਨੀ ਦਾਈ ਸਮੇਤ ਦੂਸਰੇ ਬਨ ਮੈਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ ਔਰ ਧੂਪ ਕੇ ਮਾਰੇ ਏਕ ਬ੍ਰਿਛ ਕੇ ਨੀਚੇ ਜਾਇ ਬੈਠੀ ਹਾਂ ਦੋ ਚਾਰ ਦਿਨ ਕੀ ਭੁਖੀ ਪਿਆਸੀ ਤੋ ਥੀ ਇਸੇ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ ਉਸ ਬ੍ਰਿਖ ਕੇ ਨੀਚੇ ਧਰਤੀ ਪਰ ਸੋ ਰਹੀ ਤੋ ਸੁਪਨੇ ਮੇਂ ਕਿਆ ਦੇਖਤੀ ਹੈ ਕਿ ਏਕ ਬ੍ਰਿਧ ਪੁਰਖ ਸਾਧੂ ਪਰਕ੍ਰਿਤ ਉਜਲੇ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਛੜੀ ਲੀਏ ਗਲੇ ਮੇਂ ਮਾਲਾ ਡਾਲੇ ਖੜਾਉਂ ਪਹਿਨੇ ਸਰਹਾਨੇ ਖੜਾ ਹੈ ਔਰ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਦੁਖ ਔਰ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰ ਈਸ਼੍ਵਰ ਬੜਾ ਦਿਆਲ ਔਰ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਉਸ ਸੇ ਕੁਛ ਅਸਚਰਜ ਨਹੀਂ ਤੋ ਤੁਝੇ ਫਿਰ ਵੈਸੇ ਹੀ ਕਰ ਦੇ ਇਸ ਬ੍ਰਿਖ ਕੇ ਨੀਚੇ ਸਾਤ ਪਾਦਸ਼ਾਹੀ ਕੀ ਸੰਪਦਾ ਗਡੀ ਹੈ ਸੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਤੇਰੇ ਲੀਏ ਛਿਪਾ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੈ ਅਬ ਤੂ ਉਠ ਔਰ ਇਸ ਦਰਬ ਕੋ ਲੇ ਔਰ ਅਪਨਾ ਮਨ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਸਿਮਰਨ ਮੈਂ ਲਗਾਇ ਉਸ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਅਕੇਲੀ ਹੂੰ ਕੈਸੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਕੋ ਖੋਦੂੰ ਔਰ ਇਸ ਅਸੰਖ ਦਰਬ ਕੋ ਅਪਨੇ ਵਸ ਕਰੂੰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂ ਏਕ ਲਕੜੀ ਸੇ ਥੋੜਾ ਸਾ ਖੋਦ ਫਿਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਗਤਿ ਦੇਖ ਕਿ ਵੁਹ ਕਿਸ ਕਠਨ ਕਾਮ ਕੋ ਕੈਸਾ ਸੁਗਮ ਕਰਤਾ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਚੌਂਕ ਉਠੀ ਔਰ ਅਪਨੀ ਦਾਈ
