(੧੯੫)
ਪਰਬਤ ਹੈ ਏਕ ਦਿਨ ਇਸ ਲੜਕੀ ਨੇ ਅਪਨੇ ਬਾਪਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਾਬਾ ਜਾਨ ਅਬ ਮੈਂ ਜਵਾਨ ਹੂਈ ਹੂੰ ਮੇਰਾ ਬਿਵਾਹ ਕਰੋ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਉਸਕੇ ਬਾਪ ਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਇਸ ਲੜਕੀ ਕੋ ਉਸ ਦਿਨ ਸੇ ਤਿਲਿਸਮ ਕੇ ਤਾਲਾਵ ਮੇਂ ਡਾਲ ਦੀਆ ਯਿਹ ਤਾਲ ਔਰ ਬਿਰਖ ਜਾਦੂ ਕਾ ਹੈ ਔਰ ਜੋ ਸਿਰ ਸਭ ਸੇ ਊਚਾ ਲਟਕਤਾ ਹੈ ਸੋ ਉਸੀ ਲੜਕੀ ਕਾ ਹੈ ਉਸਕਾ ਨਾਮ (ਮਲਕਾ ਜ਼ਰੀਪੋਸ਼) ਹੈ ਔਰ ਵੁਹ ਪਰਬਤ ਯਹਾਂ ਸੇ ਤੀਨ ਸੈ ਕੋਸ ਹੈ ਜਾਦੂ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਸੇ ਏਕ ਦਿਨ ਮੇਂ ਵਹਾਂ ਜਾ ਸਕਤੀ ਹੈ ਜਬਤਕ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਜਾਦੂਗਰ ਜੀਤਾ ਰਹੇਗਾ ਤਬ ਤਕ ਉਸਕਾ ਬਿਵਾਹ ਨ ਕਰੇਗਾ ਯਿਹ ਇਸੀ ਦਸ਼ਾ ਮੇਂ ਪੜੀ ਰਹੇਗੀ ਔਰ ਕਿਸੀ ਕੇ ਹਥ ਨਾ ਲਗੇਗੀ ਯਿਹ ਸੁਨ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਭਾਗਯ ਮੇਂ ਇਸੀ ਜਗਹ ਕਾ ਮਰਨਾ ਲਿਖਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਮੁਝੇ ਯਹਾਂ ਪਹੁੰਚਾ ਕਰ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਕੇ ਜਾਦੂ ਮੈਂ ਫਸਾਇਆ ਖਵਾਜਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਉਸਕੀ ਬੇਟੀ ਕੀ ਚਾਹ ਰਖਤਾ ਹੈਂ ਤੋ ਆਪ ਕੋ ਅਪਦਾ ਮੇਂ ਡਾਲਤਾ ਹੋ ਇਸੀ ਮੇਂ ਭਲਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਕਾ ਅਭਿਲਾਖ ਛੋਡ ਦੇਹ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਅਪਨੇ ਪ੍ਰਾਣੋਂ ਸੇ ਹਾਥ ਧੋਇ ਚੁਕਾ ਹੂੰ ਹੋਨਾ ਹੋ ਸੋ ਹੋ ਜਬਤਕ ਯਿਹ ਸੁਕੁਮਾਰੀ ਮੇਰੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਨ ਲਗੇਗੀ ਤਬਤਕ ਮੈਂ ਪੀਛਾ ਨਾ ਛੋਡੂੰਗਾ ਖ਼ਵਾਜਾ ਨੇ ਪੂਛਾ ਨਿਦਾਨ ਤੇਰਾ ਅਭਿਲਾਖ ਕਿਆ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਬਿਰਖ ਪਰ ਚੜ੍ਹਕੇ ਉਨਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁੰਚੂ ਔਰ ਉਨ ਸੇ ਬਾਤੇਂ ਕਰੂੰ ਖਵਾਜਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਾਨ ਬੂਝਕਰ
